« مرا نمی هِلند | Main | من هنوز عاشقم »

عاشقانه ای در تهران

فکر می کنم به جای اينکه بگم "شبهای روشن" فيلم کندی است، بهتره بگم فيلم آراميست. درباره دو نفر – که قرار نيست نماينده چيزی از اجتماعشان باشند – که چهار شبانه روز رو با هم طی می کنن و در آخر از هم جدا می شن. مهم طی کردن اين مسير برای هر دو نفر است و اهميتی ندارد که آخر فيلم دختر می رود يا می ماند.
به قول فرزاد موتمن، شبهای روشن از معدود فيلمهای عاشقانه سينمای ايران است (البته اگر اين چرت و پرتهای دختر پسری ذائقه تماشاگر ايرانی رو عوض نکرده باشه). دختری وارد زندگی مرد تنهايی می شود و اونو از سنگر کتاباش بيرون می کنه (توجه کنين که ما از لحظه ورود دختر به خونه استاد هيچوقت اونو در کتابخونه منزلش نمی بينيم مگر در حضور دختر يا در آخرای فيلم که تمام کتابها رو حراج می کنه) و باعث شکل گرفتن يه رابطه عاطفی ميون اون دو نفر می شه. شخصيت سرد و بدبين و عبوس استاد (که هيچوقت هم اسمش رو نمی شنويم) در طول اين چهار روز دچار تغيير ميشه تا اينکه در شب چهارم به دختر ابراز علاقه می کنه...
نکات دلنشين زيادی در فيلم هست، تاکيد بر يک نوع معماری خاص موسوم به وارتان – که تا حدود زيادی يادآور معماری کشورهای ارپای شرقيه – استفاده از رنگهای سرد و ناهماهنگی عامدانه صدا و تصوير بهمراه موسيقی زيبای فيلم. به شدت هم پيشنهاد می کنم تا انتهای تيتراژ پايانی فيلم توی سالن بشينين و از موسيقی پيمان يزدانيان لذت ببرين. (پيمان يزدانيان يه جورايی داره آهنگساز محبوبم ميشه، بعد از "ازکنار هم می گذريم"، "فرش باد" و اگه اشتباه نکنم "گاهی به آسمان نگاه کن" اين چارمين فيلمی بود که با هنرنمايی يزدانيان ديدم و لذت بردم. آلبوم "برداشت" اش هم که جای خود داره.)
به شدت منتظرم تا سومين فيلم فرزاد موتمن، "باج خور" رو ببينم. موتمن انگار قصد داره در همه ژانرهای مهجور تو سينمای ايران يه فيلم بسازه...
::مصاحبه فرزاد موتمن با شرق
قسمت دوم مصاحبه
تکميل:: به کارهايی که با موسيقی يزدانيان ديدم، "ايستگاه متروک" رو هم اضافه کنين.
- اينجا می تونين يه تيکه از موسيقی زيبای از کنار هم می گذريم رو بشنوين. اينجا هم تقريبا اکثر قطعات رو می تونين گوش بدين!!! (بعضی وقتها چه چيزايی می شه پيدا کرد به کمک اين گوگل نازنين!)

TrackBack