search
linkdump
از دکتر رفيعی چه خبر؟
ايران تئاتر
نظرتان چيست؟
هادیتونز
جهان در سال 2006
بهنقل از اکونوميست | شرق
رد پای عکاس
شما عکسهای او را نديدهايد؟ | پرستو
هميشه از اين نگاه متفاوت مانا لذت بردهم
هادیتونز
آنجلينا جولی در قسمت دوم سينسيتی
هنوز بهطور رسمی اعلام نشده است | ShotsDaily
سفر به انتهای شب
"بيل موری يک پيشروی اصيل در ميان ديگران است." | شرق
گفتگو با حميد مجتهدی
مستند بینظير «ايران» را که حتما ديدهايد؟ | از طريق هفتان
سايت رسمی خاتمی
سرانجام راه افتاد | از طريق صنم
That I Would Be Good
لذتش را ببريد | پرستو
[archives]
friends
archives
go to archives' page...« روز سوم: عاشقماهی و يا زندگی يعنی چيزهای پيش پا افتاده | Main | روز پنجم: ليلا حاتمی، هشت و بيست دقيقه و چند چيز ديگر »
روز چهارم: مردها را بکشيد، حتی اگر پدرانتان باشند!
اصولا شنيدهها و نوشتههای قبل از جشنواره خيلی قابل اعتماد نيست، نمونهش هم گاوخونی افخمی که پارسال تا قبل از اولين نمايشاش خيلیها میگفتند شاهکار است و بعد از ديدناش حتی اکراه داشتند آن را سينما بنامند. ماجرای «زن زيادی» هم بههمين صورت است، شنيدههای قبل از نمايش فيلم همه از اين حکايت داشتند که زن زيادی علاوه بر اينکه کمتر شباهتی به فيلمهای مرد ستيزانهی قبلی کارگردانش دارد، يک فيلم جادهای خوشساخت و سرگرمکننده از آب درآمده که کارگردانی خوبی هم دارد. انتخاب فيلم بهعنوان محبوبترين فيلم روز اول جشنواره هم اين ادعاها را تاييد میکرد.
اما فيلم آخر تهمينه ميلانی، يک کمدی ناخواستهی تمام عيار است. درواقع ميلانی تمام تلاشاش را کرده تا از طرح کلی داستانش ـ که میتوانست در بهترين حالت يک اثر ملودرام معمولی مثل سريالهای شبانهی تلويزيون باشد ـ يک فيلم مضحک و خندهدار بسازد. فيلمی که در آن تمام مردان يا خائناند يا قاتل يا هوسباز و يا نااميد و بیهدف و بیفکر و کمطاقت و زنانش همگی به فکر حفظ خانه و خانواده و خوشبختی مردشان هستند و اگر دخترک نااهلی هم در اين ميان پيدا شود يادش نمیرود که از همجنساش حمايت کند و اگر وارد زندگی زن ديگری شده تنها به اين دليل بوده که مردی به او دروغ گفته و پدری بالای سرش نبوده و شوهر سابقش آن را به ديگران میفروخته است.
جدا از عقايد شخصی کارگردان که داستان برپايهی آن شکل گرفته و فيلم بيشترين ضربه را از آن خورده، ساختار و کارگردانی فيلم هم برای خودش شاهکاریست. در واقع فيلم کاملا برپايهی الگوی فيلمهای خانوادگی دهه 60 سينمای ايران ساخته شده همراه با بازیهای بد بازيگران، ديالوگهای غيرواقعی، فيلمنامهی بی در و پيکر و يک موسيقی غيرقابل تحمل.
در فيلم دو سکانس معرکه هم هست که فکر نمیکنم تا فيلم بعدی همين کارگردان بشود در فيلم ديگری آنها را پيدا کرد، اول سکانس افتتاحيهی فيلم در يک مدرسه دخترانه و ديالوگهای محبوب فيلمساز که از زبان دانشآموزان رو به دوربين ـ و مثلا رو به خانم معلم ـ گفته میشود و دوم سکانس رستوران بين راه که تبديل به يک جنگ لفظی ميان مسافران مختلف میشود دربارهی مردی که زناش و فاسقش را به قتل رسانده. ديالوگهای ماندگاری که در اين دو سکانس به بدترين شکل ممکن توسط نابازيگران ادا میشود، به ذهن هرکسی نمیرسد.
راستش خيلی وقت بود که تکليفام با تهمينه ميلانی و فيلمهايش مشخص بود و برايم معلوم شده بود که مطمئنا کارگردانهای محبوبم تابهحال يک بار هم از کنار ميلانی رد نشدهاند، اما اين بار شنيدههای قبل از جشنواره کنجکاوم کردند تا زن زيادی را ببينم؛ اشتباهی که بدون شک ديگر تکرار نخواهم کرد. اما نبايد خوشحالیام را از اينکه ميلانی نمیگذارد ژانر "کمدی ناخواسته" روی زمين بماند و هربار مرزهای آن را گسترش میدهد، پنهان کنم.
امروز مطمئن شدم که تهمينه ميلانی فمينيست نيست، او يک مردستيز افراطیست.
امروز همين يک فيلم را ديدم و برای «بشارت منجی»، «حيات» و «دشت گريان» (آخرين ساختهی تئو آنگلوپولوس) نماندم.
TrackBack
TrackBack URL for this entry:
http://hamidreza.com/cgi-bin/mt/mt-tb.cgi/352
Comments
سلام انقد تعريف کردي از اين فيلم که هوس کردم حتما برم ببينم:D حيات بين فيلمايي که نديدي فيلم بدي نيست ميشه تحملش کرد.
arefe | February 4, 2005 01:53 AM
سلام
از پاکنویس پیداتون کردم و خیلی هم خوشحالم.
واقعا کمیک استریپهاتون خیلی عالی هستش. بهتون تبریک میگم. ذهن خلاقی دارید
امیدوارم همیشه موفق و سربلند باشید.
با اجازه تون لینکتون رو اضافه کردم.
شاد باشید و سربلند
علیرضا مجاهدی | February 4, 2005 02:18 AM
واقعا اشتباه کردی حیات رو ندیدی... باحال بود ...
ehsan | February 4, 2005 04:02 AM
دیشب سانس فوق العاده سینما افریقا سر فیلم زن زیادی داشت از سوت و خنده و کف می ترکید. قالیباف هم آمده بود. بعضی جا ها مردم برای اینکه می دانستند قالیباف حضور دارد عکس العمل های جالبی نشان می دادند. داستانی بود
حمیدرضا | February 4, 2005 11:19 AM
من که فکر می کنم این تهمینه میلانی، اساسا مشکلات روانی زیادی داشته باشه. انگار که فیلم هاش، فقط و فقط برای گشودن عقده های بی پایانش ساخته میشن. فیلم واکنش پنجم هم دست کمی از زن زیادی نداشت، نکته جالب اینه که تو فیلم های میلانی، یک مرد خوب هم پیدا نمیشه. اگه احیانا یک کارگردان، فیلمی بسازه که توش زن خوب پیدا نشه، همین فمینیست ها تا جرش ندن ول کن نمیشن! یه سوال مهم: تبعیض جنسی، که فمینیست ها مثلا باهاش مخالفن، مگه دقیقا همین چیزی نیست که توی فیلم های میلانی ترویج میشه؟
Hamid | February 4, 2005 05:45 PM