« چگونه ياد گرفتم دست از نگرانی بردارم و يک نسخه پرده‌ای از اسپايدرمن را تماشا کنم؟! | Main | از رنجی که می‌بريم... »

در هراس از تاريکی

چند شب پيش The Green Mile (توی ايران با عنوان "دالان سبز" اکران شده) رو ديدم که هنگام اکرانش نتونسته بودم ببينم. خوشم اومد ازش. علاوه بر داستان جذابش که مايه‌های مذهبی و متافيزيکی توش خيلی پررنگ بود، فيلم‌نامه و کارگردانی خوبی هم داشت که باعث شده بود مدت زمان زياد فيلم (حدود سه ساعت) اصلا آزاردهنده نباشه و به چشم نياد. البته از فيلمی هم که فرانک دارابانت کارگردان و فيلم‌نامه‌نويس‌اش انتظاری جز اين نمی‌ره، اگرچه داستان جذاب استفن کينگ هم عامل مهمی توی اين جذابيت بود. آخرين کار دارابانت در حال‌حاضر هم فيلم‌نامه‌ی The Collateral بود که قبلا درباره‌اش نوشتم، دو سه هفته‌ی ديگه هم سينما يک قراره The Shawshank Redemption رو به کارگردانی دارابانت پخش کنه.

نتيجه‌ی عدول از آرمان‌هام و ديدن يک نسخه‌ی پرده‌ای از اسپايدرمن هم توی ايران‌جمعه اين هفته چاپ شده. يک‌جور ريويوی ساده و کودکانه درباره فيلم که خودم هم تصويرسازيش کردم. کلا از اين نوع کار خوش‌ام می‌آد و فکر می‌کنم با بچه‌ها هم خوب ارتباط برقرار می‌کنه.
می‌خواستم توی قسمت کميک بذارمش اما چون تعريف يه کميک استريپ رو نداره و بيشتر يه متن تصويرسازی شده است منصرف شدم. قراره هر هفته چنين کاری برای قسمت کودک و نوجوان بکشم (و بنويسم) البته اگه بدقولی نکنم و کم نيارم!
"هفت" جديد هم مطالب جالب و خوندنی زيادی داره که مهم‌ترينش گفتگوی جذابی‌ست که مانی حقيقی و مجيد اسلامی با داريوش مهرجويی و داريوش شايگان درباره مهمان مامان انجام دادن. مصاحبه با رضا کيانيان درباره حرفه‌ای‌ها هم خوندن داره. بهتره به سايت مضحک مجله هم لينک ندم که اصلا معلوم نيس با چه هدفی راه‌اندازی شده.

TrackBack