« در هراس از تاريکی | Main | خانم‌ها، آقايان؛ ما قاتليم »

از رنجی که می‌بريم...

امروز که رفته بودم دفتر همشهری محله، ديدم يکی بعد از چاپ اين کميک‌استريپی که با موضوع زلزله کشيدم، زنگ زده و گفته توی منطقه دو زندگی می‌کنه و می‌خواد ببينه خبر تقسيم شدن منطقه به 37هزار تکه صحت داره و آيا قرارداد اجاره رو تمديد بکنه يا نه؟!
نمی‌دونم چی بگم! بعضی وقت‌ها با خودم فکر می‌کنم چند درصد از حرفی که می‌خواستم بزنم به‌درستی به مخاطب منتقل شده و چنين اتفاق‌هايی باعث می‌شه از کار مطبوعاتی پشيمون بشم. ولی انصافا خيلی بامزه بود! می‌گم نکنه حالا ارتباط معده کلاغ‌ها با زلزله رو هم باور کرده باشه؟!

فکر کنم توی مطلبی که برای کاپوچينو درباره‌ی شمعی در باد نوشتم به اندازه کافی گفتم چه فيلم شلخته و بی در و پيکريه، اما يکی از دوستان کامنت گذاشته که قسمت بسيار مفرح سيروس ابراهيم‌زاده از نسخه اوليه حذف شده و قضيه به‌نحو ديگری نمايش داده شده. البته فيلم برای گرفتن پروانه نمايش قرار بود که دو دقيقه ازش حذف بشه که سرانجام مشکل‌اش حل شد و از حذف اون دو دقيقه هم صرفنظر شد، اما خود کارگردان 15 دقيقه از زمان فيلم کم کرده تا ريتم فيلم بهتر بشه که گويا موجب شده شخصيتی که ابراهيم‌زاده نقش‌اش رو بازی می‌کرد (و انحرافات اخلاقی شديدی داشت!) از فيلم خارج بشه. اگرچه اين کاراکتر اون‌قدر بدون منطق و تحميلی وارد داستان می‌شه که فکر می‌کنم حذفش اندکی از ضعف‌های بی‌شمار فيلم رو کم کرده اما متاسفانه يکی از لحظات بسيار مفرح فيلم (که در ژانر محبوب "کمدی ناخواسته" درجه‌ی رفيعی به خودش اختصاص داده) به فنا رفت.

در ضمن اين بخش فنجان دوم رو هم هر روز چک کنين. چون هيچ ربطی به قسمت اصلی کاپوچينو نداره و روزانه آپديت می‌شه، هرچند که هنوز کامل راه نيوفتاده، اما تو اين يکی دو هفته فکر کنم آروم آروم جا بيوفته.

TrackBack