« فصل يازدهم، صفحه چهل و دو | Main | کوبريک، ايتنا و چند چيز ديگر »

در ستايش يک زندگی معمولی

"عادت می‌کنيم" داستان روان و ساده‌ای‌ست که خيلی راحت خونده می‌شه. اصلا از کتاب‌ها و داستان‌ها و همچنين فيلم‌هايی که اصل اصيل داستان‌گويی رو به‌خوبی رعايت می‌کنن، خوش‌ام می‌آد. مهم‌ترين خصوصيت کتاب جديد زويا پيرزاد هم همينه و البته رئاليسم‌اش که توی تهران معاصر می‌گذره و همه‌چيزش مثل تهران همين سال‌هاست.
زنی که از همسرش جدا شده و به‌همراه دختر و مادرش زندگی می‌کند، کار می‌کند، داد می‌زند، خسته می‌شود، عاشق می‌شود، غذا می‌خورد، رانندگی می‌کند، تيکه می‌اندازد و يک زن ميانسال به‌شدت معمولی‌ست از طبقه متوسط که دختر 19 ساله‌اش وبلاگ دارد و مادرش عاشق مهمانی‌های اعيانی و صحبت درباره آباء و اجدادی که به‌زور به قاجار متصل می‌شوند.

"عادت می‌کنيم" دومين رمان زويا پيرزاد پس از رمان محبوب و پر سر و صدای "چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم" است که همين چهار، پنج روز پيش توسط نشر مرکز در پنج هزار نسخه منتشر شد. همان‌طور که گفتم کتاب خوش‌خوانی‌ست و اگر کتابخون حرفه‌ای باشيد بيشتر از يک روز وقت نمی‌برد. مطمئنا اين کتاب هم مثل رمان قبلی‌ش اثر پرفروشی می‌شه، شک نکنيد.
زويا پيرزاد رو دوست دارم به‌همون دلايلی که پدرام نوشته؛ يک آدم بی سر و صدا و بی‌حاشيه که فقط کار خودش رو می‌کنه.

پی‌نوشت: کتاب‌فروشی نشر مرکز توی خيابان فاطمی، خيابان باباطاهر است. اگر گذارتان اون‌ورها افتاد و جلد لاجوردی کتاب رو ديديد بخريدش. ضرر نمی‌کنيد.

TrackBack