« دو ياغی، دو نگاه، دو کارگردان | Main | زندگی يعنی انيميشن، يعنی کارتون »

به‌خاطر خدا فیلم کمدی نسازید

عجب فیلم مزخرفی بود این «معادله»! واقعا هنر می‌خواد توی دورانی که فیلم‌های کمدی خوب می‌فروشه و طرفدار زیاد داره، یه فیلم با مایه‌های کمدی بسازی که حتی نشه نیم ساعتش رو تحمل کرد. جدا از داستان کودکانه‌ای که پیرنگ اصلی داستان رو تشکیل می‌ده و این‌قدر تکرار می‌شه که حالت به‌هم می‌خوره (اینکه نابغه ریاضی فیلم همه‌چی رو به چشم معادلات می‌بینه و مثلا ازدواج رو یه معادله دو مجهولی می‌دونه که جوابش پدر و مادره!) تکه‌های خنده‌دار و به‌اصطلاح مزه‌پرونی‌های فیلم هم دیگه خیلی تاریخ گذشته و اعصاب خوردکنه. مثلا شما چند بار اون جُک خواستگاری رو شنیدین که طرف می‌گه تا حالا ۵۰ درصد قضیه حل شده و فقط ۵۰ درصدش مونده؟ یا قضیه چند زنه بودن یه کاراکتر دیگه چه‌قدر می‌تونه بامزه باشه که این‌قدر روش تاکید می‌شه؟
از طرف دیگه نمی‌دونم کدوم عقل سلیمی می‌تونه مریلا زارعی رو در نقش یه دختر ۱۸-۱۹ ساله دانشجو تصور کنه که وحیدزاده اون رو برای این نقش انتخاب کرده؟! یا چه الزامی هست حسین یاری با اون گریم افتضاح نقش یه نابغه ریاضی رو بازی کنه وقتی اصلا توانایی بازی کردن یه شخصیت اکتیو و پر جنب و جوش رو نداره؟ (بهتر از گریم‌های فیلم صحبت نکنم که حماسه‌ای بود در سینمای ایران!)
درضمن این قضیه زن شدن بازیگرای مرد هم دیگه خیلی دست‌مالی شده، به‌خدا دیگه این‌جور چیزا خنده‌دار و جذاب نیس! فیلم‌نامه رو بچسبید!
من «عشق فیلم» (فیلم قبلی وحیدزاده) رو ندیدم ولی دوستانی که دیده بودند می‌گفتند که از معادله بهتر بود! به‌هرحال خیلی هنر می‌خواد توی دورانی که فیلم‌های کمدی این‌قدر خوب می‌فروشه چنین فیلم‌هایی بسازی... خسته نباشید آقای وحیدزاده. بالاخره ما یک روز می‌فهمیم شما چه استعدادی بودید و ما قدرتان را ندانستیم!

پی‌نوشت: بدیهی‌ست که من بیشتر از نیم ساعت توی سالن ننشستم!

TrackBack