« به‌خاطر خدا فیلم کمدی نسازید | Main | انتقاد از کاپوچينو وظيفه هر انسان متعهدی‌ست »

زندگی يعنی انيميشن، يعنی کارتون

شبکه تهران رو ديدين تازگی‌ها داره انيميشن‌های درست و حسابی پخش می‌کنه؟! دو سه روز پيش که انگار Finding Nemo (جان مادرتان نگيد نِمو! اين اسم نيمو تلفظ می‌شه!) رو نشون داده که من نديدم متاسفانه، پريروز هم Chicken Run رو نشون داد که من عاشقش‌ام! شاهکاريه اين انيميشن. حالت کاراکترهاش و سبک طراحی‌شون فوق‌العاده‌ست. از طرفی داستانش هم خيلی خوب نوشته شده و درواقع می‌شه گفت هجو "بازداشتگاه شماره 17" بيلی وايلدر و اصولا فيلم‌هايی که با مضمون زندانيان جنگ جهانی ساخته شده، است. فيلم به‌شدت بامزه‌ايه که هم پر از نکته‌های خنده‌داره که يکی دو ساعتی سرگرمت می‌کنه و هم اينکه يه فيلم‌نامه درست و حسابی داره که با يه تدوين عالی ريتمی به فيلم داده که نمی‌شه به‌سادگی ازش گذشت.
پيشنهاد می‌کنم حتما اگه وقت دارين فيلمو گير بيارين و ببينين. مخصوصا اگه يه بچه کوچيک توی خونه دارين، مطمئن باشين هيچ‌چيزی مثل اين انيميشن‌ها و کارتون‌های امريکايی (و نه اين چرت و پرت‌های ژاپنی و دی‌جی‌مون و پوکه‌مون و...) نمی‌تونه ساکتش کنه و سر کارش بگذاره! اين برنامه شبکه تهران هم انگار حدودای ساعت يک، يک و نيم بعدازظهر پخش می‌شه و فکر کنم هر روز! Ice Age هم مثل اينکه نشون داده...

TrackBack