واقعا توی زندگی يکنواخت و کسل‌کننده صنعتی و شهری، هيچ‌چيز لذت‌بخش‌تر از پرسه زدن توی يه کتابفروشی تر و تميز نيس. يه‌جور وجد عارفانه توی کتاب نگاه‌کردن و خريدن هست که با هيچ لذت ديگه‌ای قابل قياس نيس، اونم توی سيزده‌به‌در!
نتيجه اينکه شهر کتاب نياوران رو هم به کتاب‌فروشی‌های محبوب من اضافه شد! مخصوصا با اون معجون اناری که 200 متر پايين‌تر بايد خريده باشين! (دونقطه دی)

داگويل هنوز توی امريکا اکرانِ گسترده نشده و تازه از 26 مارس (يعنی 4-5 روز پيش) توی نيويورک و لس‌آنجلس به‌صورت محدود نمايش داده شده و از اواسط همين ماه (آوريل) قراره در بعضی از شهرهای منتخب ايالات متحده روی پرده بره. بخاطر همين توی مطلبی که برای کاپوچينو نوشتم، در يک عمل ناجوانمردانه داستان رو تقريبا کامل تعريف کردم! ولی ارزش فيلم به‌مراتب بالاتر از اين حرف‌هاست که با فهميدن داستانش، لذتش زايل بشه. نکته جالب اينجاست که ريتم فيلم خيلی آهسته است و زمانش نزديک به سه ساعت ( دو ساعت و 58 دقيقه) اما اصلا خسته‌کننده نيس...
به‌قطع می‌شه در دوران زوال فيلم‌ها و کارگردان‌های فرانسوی، "لارس فون‌تريه" در کنار "امير کاستاريکا" و "پدرو آلمودوار" بهترين کارگردان‌های اروپايی هستن.
[ سگ کثيف لعنتی – مطلب من درباره داگويل در ستون سينمای جهان کاپوچينو ]

قبلا از سرويس انديشه و ادبيات شرق حسابی تعريف کرده بودم، توی ويژه‌نامه عيدش چند تا مطلب و مصاحبه درست و حسابی بود که فرصت نشده بود بهشون لينک بدم...
[ من يک ليبرال محافظه‌کارم – مصاحبه گروهی قوچانی، عطريان‌فر، معظمی و ابک با سيد جواد طباطبايی ]
[ قبض و بسط پراتيک سروش – مطلبی از قوچانی درباره دوره‌های فکری عبدالکريم سروش ]
[ نصر به ايران آمده است – به‌قلم حميدرضا ابک درباره گرايش مجدد به انديشه‌های سيد حسين نصر ]