امروز دوباره رفتم «مهمان مامان» رو ديدم. فکر می‌کنم به اندازه کافی تا حالا از فيلم تعريف کردم و گفتم که يکی از بهترين فيلم‌های اين چند ساله است، اما کار از محکم‌کاری عيب نمی‌کنه؛ مهمان مامان رو از دست ندين!
[به احترام مامان – اگه هنوز در ديدن مهمان مامان شک داريد، اين مطلب رو بخونين!]
«سربازهای جمعه» هم با يک هفته تاخير و حل شدن مشکلات‌اش يک هفته‌ای هست که اکران شده و همون‌طور که انتظار می‌رفت دربرابر فيلم موفق مهرجويی فروش خوبی نداشته، هرچند که من فکر نمی‌کنم اگه در زمان ديگه‌ای و بدون رقيب جدی هم به نمايش درمی‌اومد وضعی بهتر از اين می‌داشت! فيلم آخر کيميايی در اصلی‌ترين هدف سينما به‌عنوان يک رسانه (ارتباط با مخاطب) اصلا موفق نيست و نمی‌تونه با تماشاگر رابطه برقرار کنه.
«برگ برنده» سيروس الوند هم دو سه هفته‌ای می‌شه که روی پرده رفته، بين فيلم‌های الوند هم فيلم نسبتا خوبيه ولی به‌هرحال فيلم الونده و نمی‌شه انتظار ديگه‌ای هم داشت! طبق گفته‌های علی معلم هم «گاوخونی» قراره از نيمه‌های شهريور توی سينما سپيده به‌مدت طولانی اکران بشه. اگه هنوز کتابش رو نخوندين، بهتره عجله کنين چون بعد از ديدن فيلمش لذت خوندن يکی از بهترين آثار داستانی معاصر رو از دست می‌دين!