بعضی فيلمها هستند که فيلمِ بازيگرند، يعنی انگار ساخته شدهاند تا يک بازيگر خودش را نشان بدهد و هنرش را به رخ بکشد. Being Julia هم برای آنت بنينگ (Annette Bening) همين وضع را دارد و او در نقش يک بازيگر معروف دوران طلايی تئاتر انگليس ـ همانها که جملهی معروف "يک بازيگر واقعی هيچوقت وارد سينما نمیشود" را هر روز صبح زمزمه میکردند ـ آنچنان درخشان جلوه میکند که تمام نقشهای مکمل فيلم زير سايهی او قرار میگيرند.
درکنار هنرنمايی آنت بنينگ، پايان غيرمعمول و البته لذتبخش فيلم هم خيلی خوب از کار درآمده، يعنی کارگردان و نويسنده در طول فيلم آنقدر خوب و حسابشده زمينهچينی کردهاند که در انتهای داستان، رذالتی که جوليا از خودش نشان میدهد و انتقام سختی که از بازيگر مقابلش بر روی صحنه میگيرد بهشدت دوستداشتنی از کار درآمده و شايد با کمی اغماض بتوان آن را با پايانبندی فراموش نشدنی Dogville مقايسه کرد.
در ضمن آنت بنينگ چهرهی عجيب و منحصربهفردی هم دارد که با مهارت مثالزدنی آن را کنترل میکند. اگر فيلم را ببينيد متوجه میشويد که چه هنرمندانه و بهموقع هم زيبايی زنانهاش را بهنمايش میگذارد و هم لحظهای بعد پير و شکستهشدن نقشاش را بهتصوير درمیآورد. در ميان همنسلان آنت بنينگ تنها مريل استريپ اين روزها چنين قدرتمند بر پرده حاضر میشود.
بالاخره...اول!!!!!!
چهره اش که خیلی فاز میده!!!! بعدم خیلی حال میکنم می بینم آدم های دیگه ای غیر از من (یعنی اینکه من بسیار شخص آدمی هستم ) به زیبایی همچین مدل مویی پی بردن! دو نقطه دی
جالب بود . موفقش باشيد !
با تبادل لينك چطوريد ؟
ميگن كه ولگردان عاشق اينجور مطالب هستن !
از طرف انجمن زير زميني ولگردان عاشق به شما تبريك ميگم به خاطر اين گونه نوشتن !
ما ولگرادن عاشق هستيم !
خدانگهدار
نامزدهای اسکار ۲۰۱۰
گاردین
سلینجر درگذشت
دیگر کسی مزاحم آقای نویسنده نمیشود.
چند نکته دربارهی روزمرگی
حمید امجد
بهمن جلالی درگذشت
مرگهای ۸۸ تمامی ندارد؟ | عکس آنلاین
زندگی را در تابه سُرخ کنید
دربارهی «جولی و جولیا» | محسن آزرم
آشپزخانهی راز
پویان و سیما به آشپزخانه میروند
در رثای دیوید لوین که به سایه رفت
نیویورک تایمز