خوشحالم بالاخره بحثی که خيلی وقت بود تلاش می‌کرديم راهش بندازيم تقريبا شروع شده و بعد از حسين، شکراللهی عزيز هم توی يه مطلب پر و پيمون حسابی خدمت‌مون رسيده! تا اونجايی که به من مربوطه (به‌عنوان يکی از کسانی که تو اين چند ماهه خيلی برای کاپوچينو وقت گذاشته) نه تنها از اين نوع انتقادها ناراحت نمی‌شم که واقعا خوشحال می‌شم کارمون حداقل ديده شده و ارزش نقد کردن داشته و مصداق آن ضرب‌المثل معروف مجله فيلمی‌ها نشده که درباره فيلم‌های ضعيف ترجيح می‌دن اصلا صحبت نکنن تا اينکه بيان از عيب و ايرادهاش حرف بزنن!
من هم مثل خوابگرد فکر می‌کنم حالا که کاپوچينو به يک ثباتی رسيده وقتشه که به کيفيت مطالب بيشتر بپردازيم. که توی اين شش هفت ماهه فکر می‌کنم نسبت به قبل چنين اتفاقی هم افتاده ولی هنوز گمان می‌کنم بيشتر بايد به محتوا توجه کرد. چيزی هم که هميشه ازش می‌ترسم خارج شدن از اعتداله؛ که از يک سمت به مجله زرد خوش‌رنگی به‌اسم چلچراغ می‌رسيم و از طرف ديگه به نشريه‌ای به‌نام هفت برخورد می‌کنيم که گاهی وقت‌ها نخبه‌گرايی‌ افراطی‌اش حال آدم رو به‌هم می‌زنه. خودم به‌شخصه هنوز چنين نشريه‌ای نه در عرصه وب، که در عرصه چاپی هم نديدم بتونه با موفقيت در مرز ميان مخاطب عام و خاص حرکت کنه.
بحث عدم استفاده از ظرفيت‌های آنلاين را هم تاحدودی می‌پذيرم، اما فکر می‌کنم نه حسين و نه شکراللهی خودشان هنوز پيشنهادی در اين زمينه ندارند و درواقع توپ را به زمين ما انداخته‌اند. خودم هم خيلی در اين‌باره فکر کردم و به‌جد منتظر يک پيشنهاد عملی در اين زمينه هستم... راستی فکر می‌کنم اگه کاپوچينو هفته‌نامه نبود هيچ‌گاه دو ساله نمی‌شد.

[کاپوچينو، کاپيتانی که خوب بازی نمی‌کند- خوابگرد]
[تنها راه فرار از متوسط بودن - حسين درخشان]
[موضع دوگانه دربرابر کاپوچينو - پرستو دوکوهکی]
[چشم‌هايتان کاپيتان می‌بيند - نيما رسول‌زاده]
[بضاعت‌مان همين است - احسان ابطحی]
[فرزندان من، انحصارگرا نباشيد - مصطفی قوانلو قاجار]
[نقطه‌چين - احسان حسين‌زاده]
[چرا کاپوچينو را دوست ندارم؟ - اخوی]
[نقدی بر نقدهای يکصدمين کاپوچينو - شرقيان]
[يک فنجان کاپوچينو سرد ميل داريد؟ - پژمان دشتی‌نژاد]
[کاپوچينو - من، خودم و غزالی]

پی‌نوشت: خيلی خوشحال می‌شم اين بحث هم مثل خيلی از بحث‌های ديگه نيمه‌کاره رها نشه. لطفا اگه در اين‌باره چيزی نوشتيد حتما لينکش را در کامنت‌ها بگذاريد.