پاتوغ؟؟؟؟؟؟

--
حمیدرضا:
املای درست این کلمه با «غ» است و به اشتباه با «ق» مصطلح شده است.
به نقل از لغت‌نامه‌ی دهخدا: پاتوغ . (اِ مرکب ) (از:«پای » فارسی ، بمعنی محل و جای + توغ ترکی ) و آن نیزه‌ی کوتاهی است که دُم اسب بر سر آن بندند و بر فراز آن گوئی زرین آویزند و پیشاپیش حکام و سرداران برند، و معنی ترکیبی آن محل عادی اجتماعات لوطیان در محلت یا شهر یا قریه ای است .

آني -- December 15, 2009 1:05 PM

استاد! جايي قضيه برخوردنده هست که از امکانات دولتي داره استفاده ميشه. اين امکانات به طور طبيعي در وهله اول بايد در اختيار اهل فن قرار بگيره و اگه چيزي موند به آدمهاي مبتدي و تازه کار برسه. فهميدن اين نکته انقدر سخته يا شما اسير جذبه خانم تهراني هستيد؟

--
حمیدرضا:
باز ربط این ماجرا را به شخص هدیه تهرانی و قیمت عکس‌هایش و اینکه چرا همه‌ی گالری‌های خانه‌ی هنرمندان را گرفته نمی‌فهمم. اگر در استفاده از امکانات دولتی مشکلی هست باید به آن مسوول دولتی ایراد بگیرید نه هدیه تهرانی. حرفم این‌ست که مباحث با هم خلط شده است. اگر عکس بد است بگویید بد است، چرا به در و دیوار می‌زنید؟

محمد -- December 15, 2009 1:21 PM

bahs az jaei shoroo shod ke niki karimi davare jashnvare shod

--
حمیدرضا:
به نظرم باید گفت نیکی کریمی عکاس خوبی و قابلی نیست که بتواند عکس‌های دیگران قضاوت کند نه اینکه چون بازیگر است نمی‌تواند درباره‌ی عکس‌ و عکاسی نظر بدهد. به قول اسماعیل عباسی این برخورد بیش از هر چیز به حسادت و دیکتاتوری تعبیر می‌شود.

shadi -- December 15, 2009 2:19 PM

وقتی درباره خانه هنرمندان سابق، هنربندان فعلی حرف می‌زنیم با گالری و گالری‌دار خصوصی طرف نیستیم. خانه هنرمندان زیر نظر شهرداری ا‌ست و جزو اماکن عمومی محسوب می‌شود و باید به شکل عادلانه فضایش را در اختیار همه صاحبان آثار هنری قرار دهد، نه فقط افراد مشهور. خانم هدی تهرانی برای برپایی نمایشگاه عکس‌شان چند روز توی صف بودند؟ اصلن بوده‌اند؟ یا فقط به پشتیبانی، برند، نام‌شان و حمایت آقای مشایی توانسته‌اند خانه هنربندان را قرق کنند؟

گران‌ترین تابلوی نمایشگاه عکس هدی تهرانی را اسفندیار رحیم مشایی به قیمت سه میلیون و هفتصد هزار تومان خریداری کرده است. البته خانم تهرانی قبل از آن شخصن در کنفرانس خبری‌ای که درباره نمایشگاهش بر پا کردند، گفتند که از سازمان میراث فرهنگی که تا میانه تابستان مشایی ریاست آن را داشت، 80 میلیون تومان وام گرفته تا بتواند این نمایشگاه را برگزار کند. به قول شما: نوش جانش.

--
حمیدرضا:
لطفا به من بگویید این حرف‌ها چه ربطی به شخص هدیه تهرانی و اینکه عکاسی بلد است یا نه دارد.

حمیدرضا -- December 16, 2009 2:23 PM

در مورد این‌که هدیه تهرانی عکاسی بلد است یا نه و این حرف‌ها چه ربطی به شخص هدیه تهرانی دارد؟ باید به نظر و یادداشت آقای علی رییس‌شقاقی، عکاس قدیمی و مدیر گالری خارک، که در روزنامه تهران‌امروز قبل از برگزاری نمایشگاه عکس هدیه تهرانی و در نقد آن چاپ شد استناد کرد. و نظر ایشان دقیقن برخلاف نظر آقای بیژن جلالی است که بهش لینک داده‌اید.

--
حمیدرضا:
پایه‌ی استدلال و حرف‌تان برایم مفهوم نیست. حرفِ من همان‌طور که به‌وضوح نوشته‌ام این‌ست که هرکسی در هر مقام و شغلی حق دارد عکس بگیرد و عکس‌هایش را هم به نمایش بگذارد. متر و معیار قضاوت درباره‌ی کارش هم کیفیت عکس‌هاست و نه سابقه‌ش، منبع مالی‌اش، شهرتش و جناح‌های سیاسی.

حمیدرضا -- December 17, 2009 10:54 AM

سلام . از هنر نوشتن و گفتن و نقد کردن کار تازه ای نیست .حالا هنر هر رنگ و پزی میخواهد داشته باشه . اما تو کار هم سرک کشیدن مثل اینکه کار تازه ای شده!که البته اون هم داره قدیمی میشه . یادمه یه زمانی همه زنان هنر پیشه ی ما فقط هنر پیشه بودند اما تا سمیرامخملباف کار گردان شد نمیدونم از کجا به همه اشان وحی شد که همه از ابتدا می خواستند کارگردان شوند آن هم بدون تحصیلات آکادمیک حالا یکی از قیافه طرف تو داروخونه خوشش اومده هنر پیشه شده یکی تو مهمونی طرف را دیده هنر پیشه شده یک هم ای کلاس بازیگری رفته ولی نمیدونم باز یگیری چه ربطی به کارگردانی داشت . بعد یدفعه زد و شعر خونی باب شد عجیبه .. بعد هم که چند نفری البته آقا به خاطر سفرهایی که رفتند و عکسهایی که انداختند اومدند و عکسهاشونم به نمایش گذاشتند (البته ایرادی نیست چون این هم یک اثر بصری ست )عکاسی باب شد و مردم ماهم که پاچه خوار و هنر پیشه ندیده !!!!.
خوب هست که هر کسی همه ی هنر ها را داشته باشد اما خوبتر ان است که در یک هنر به اوج برسیم پله پله
میشود به اسم هنرپیشه ماند و عکس گرفت اما اعتبار عکاسان را زیر سوال نبرد . این اشکال از خانه ی هنر مندان بر میخیزد و خانه ی عکاسان که برای انتخاب در انجمن عکاسی چه شرایط سختی دارند و در دایر کردن نمایشگاه در چنین جایی چه ساده انگاشته اند همه چیز را .
همانطور که در مقالات دیگر خوانده ایم برای مردم حاضر در پارک خود هدیه مهم بود ه و هست نه عکسهای او.

--
حمیدرضا:
همه‌ی حرف‌های شما درست، کدام اینها به هدیه تهرانیِ عکاس و عکس‌هایش برمی‌گردد؟ یا باید از خانه هنرمندان ایراد گرفت یا از مردم. او عکس‌هایش را به نمایش گذاشته، اگر بد است بگویید به این دلیل بد است ولی اینکه چون هنرپیشه است، نمی‌تواند عکاسی کند یا وارد حیطه‌های دیگر شود، ناقض حقوق اولیه‌ی انسانی اوست. کسی که به‌واسطه‌ی یک کار و پیشه‌ای معروف شده، حق ندارد هیچ کار دیگری بکند؟

ارغوان -- December 28, 2009 2:10 PM

چطوری حمید ... هنوز زنده ای پسر...؟! یادت بخیر!

بابک -- January 5, 2010 12:49 AM

به نظر من عکس های شخصی مثل هدیه تهرانی مفتش هم گران است . چرا وام به این بزرگی به او داده اند؟

نام -- January 6, 2010 9:10 AM

wصد در صد موافقم. گاهی این مطالب کنایه امیز رو که می خونم متاسف می شم از ندگی بین این هنرمندها..هر چقدر هم بد///دوست داشته نمایشگاه بذاره...والا! مرسی از متن خوبت

نیما دهقانی -- January 15, 2010 2:02 AM

حرف شمارو قبول دارم در مورد مخاطب خاص و اختصاص دادن چند و چون امکانات به فیلمهای خاص.اما یک چیز دیگر که بسیار بارز است این است که لوکاس مخاطب عام خود را در دنیا دارد و نه فقط در ینگه دنیا و به همین سیاق وودی آلن مخاطب خاص و کم را در یک محدوده ی جغرافیایی خاص ندارد و مخاطبش همه جا پراکنده است و این با این مختصات جغرافیایی ما که که یک تهران را شامل می شود توفیر دارد و واقعا جای اعتراض_به نوعی_وارد است.

ساره -- March 8, 2010 12:50 AM

آقا با حرف‌های شما در مورد تهرانی‌ کاملا موافقم. طرف عکس گرفته پولشم داشته گذشته برا نمایش. اگه ایرادی هست از مردم هست و از مدیریت خانه هنرمندان. البته من ایران نیستم و صحیح نیست در مورد سیستم مدیریت اونجا اظهار نظر کنم ولی‌ در مورد مردم می‌‌نویسم چون به نظرم این مردم رو می‌‌شناسم.

اشکال مردم ما، البته یکی‌ از هزاران اشکالات شون، این هست که همیشه باید یک مصدر یا مرجع یه چیزی رو تایید کنه یا تکذیب که قبول کنند یا رد. حالا هم که آثار این خانوم تهرانی‌ به نمایش گذشته شده احساس می‌‌کنند که خانه هنرمندان عکس‌های ایشون رو به عنوانه هنر تایید کرده و نمی‌فهمند که خوب اگر فکر می‌کنید عکس هاش خوب نیست برید بشینید و نقد کنید. یعنی‌ هنرمندمون هم این رو نمی‌‌فهمه و در نتیجه براش گرون تموم می‌شه.

مطلبت رو امشب که خونه رفتم لینک می‌‌دم و در موردش بیشتر می‌‌نویسم.

پیام -- July 6, 2010 1:12 AM

من فکر میکنم به عدد آدم ها میتونه عکاس وجود داشته باشه. البته فقط فشار دادن دکمه دوربین دلیل بر عکاس بودن نیست ولی هر کس حق داره که خودشو محک بزنه!
در مورد فیلم ها هم معلومه که فیلم های عامه-پسند فروش میکنند چون تفکر مردم اینه که "ما خودمون به اندازه کافی درد داریم و میخوایم بریم سینما که بخندیم" معلومه که توی همچین جامعه ای منظور از مخاطب خاص فقط عده کمی از آدم های واقعا" خاصه که به فیلم های "هنری" علاقه دارن که نمونه واقعی این فیلمها رو از کارگردانهای ایرانی کمتر دیدیم... در مورد بیرون از ایران هم تقریبا" همین وضعه ولی بهتر از اینجاس.دیروز خوندم که جیم جارموش دنبال تهیه کننده میگرده! یعتی اونجا هم اهمیتی قائل نمیشن...

بهناز -- September 23, 2010 7:45 PM