خسرو نقيبی موجود منحصربه‌فردی‌ست. کسانی که از نزديک خسرو را می‌شناسند يا با او همکار بوده‌اند بدون شک تصديق می‌کنند که خسرو بالذات آدم خاصی‌ست؛ چه در سبک نوشتاری و علائق سينمايی‌اش و چه از نظر ابعاد و اندازه که البته با يک نگاه قابل تشخيص است!
طبيعی‌ست وقتی قرار است برای يک مجله‌ی هفتگی مختص کودکان، شخصيت‌های خيالی خلق کنيد از رفقای‌تان الهام بگيريد. خسروخان نقيبی به‌همان دلايلی که بالاتر گفتم منبع لايزالی‌ست از سوژه برای داستان‌های خيالی و طنزآميز و البته آموزنده برای نوگلان نوشکفته. همه‌ی اينها را گفتم تا برسم به مطلبی که اين هفته از زبان خسرو کوچولوی 10 ساله برای ايران جمعه نوشتم با عنوان آموزش فيلم‌سازی در سه سوت.

پی‌نوشت: هفته‌ی پيش يکسالگی دوره‌ی جديد ايران جمعه بود؛ هفته‌نامه‌ای که تقريبا از بدو پيدايش‌اش هر هفته برايش کار کشيده‌م و به جرات می‌گويم که يکی از بهترين نمونه‌های ويکند (weekend) در مطبوعات ايران‌ست. نمی‌دانم می‌توانم اميدوار باشم که جوان‌مرگ نشود يا نه...