به دلايلي فكر نميكنم افتخار ديدن اين فيلم در سينما نصيبم بشه (!) ولي چند روز پيش يكي از دوستان از تاثيرات چرخش اليور استون بر روي «خيلی دور، خيلی نزديک» صحبت ميكرد و با آب و تاب از استفاده ي كاراكتر تعميركار استون در اين فيلم صحبت ميكرد . همچنين cinematography خاص استون و ... . كه همه ي اينها در سينماي ايران به نظر من قدري عجيبه ! البته نميدونم تا چه اندازه اين حرفها ميتونن درست باشند .

Reza -- August 15, 2005 11:29 PM

manam taghriban hamin nazararo dashtam ama ba bakhshe cinemaie managaraie neveshtat movafegh nistam.

samin -- August 16, 2005 2:50 AM

آره. منم يه بار تو جشنواره ديدم که اصلا خوشم نيومد. البته بيشترين اشکالش زمان طولانی اش بود که فکر کنم می تونست تو ۱۰ تا جای مختلف تموم بشه و هی کشش نده. اميدوارم تو اين نسخه اکران يک کم کمتر شده باشه. اون آهنگ فرانسوی گوش دادن يارو هم تو ذوق می زد. ضمنا من سوالم اينه که توو کوودووم پارتی يا جشن تولد يا هر مراسم ديگه ای طرف با روسری حاضر ميشه. اونم تولد دوست پسرش. هان؟

alilotfi -- August 16, 2005 2:54 AM

این تیکه رو خوب اومدی که فیلم آدم رو عاشق مرسدس سواری توی کویر میکنه. اگر یه روز از عمرم مونده باشه باید هرطور شده این کار رو بکنم!! تصاویری که از کویر نشون دادند حتی توی هیچ مستندی اینقدر با عظمت نبوده.

شرتو -- August 16, 2005 3:22 PM

البته ما در اين موارد پيش شما بقول معروف «عددی نيستيم»، اما فکر نمی کنی که سينمايی که «نگاهش می کنی» که لذت ببری تنها يکجور از سينما باشه؟ سينمای «منفعل» (Passive)، سينمايی که فيلم های هاليوودی اکثرا به اون تعلق دارند؟

شايد «خيلی دور، خيلی نزديک» جزو اين دسته نباشه و به سينمای «فعال» (Active) تعلق داشته باشه که برای لذت بردن ازش، نبايد فقط «تماشاش» کرد، بلکه بايد «فکر» هم کرد و «دنبالش» هم کرد. يکچيزی توی مايه های فيلم های نمادين به قول خودت، کارهای برگمن، يا توی همين هاليوود خودمون (من صاحابش شدم!)، فيلم The Man Who Wasn't There.

زياده جسارت است... در ضمن، اين وبلاگ کو؟؟؟:)

Khodadad -- August 19, 2005 12:04 AM