Sky Captain فيلم خوبی بود. يک فيلم سرگرم کننده و داستانگو که کری کانراس ـ کارگردان ـ هم قواعد فيلمسازی در هاليوود را رعايت کرده بود و هم توانسته بود با حضور ستارههای مطرح امريکايی فيلمی بسازد که با ديگر فيلمهای رايج تفاوت ـ هرچند ظاهری و در فرم فيلم ـ داشته باشد. استفاده از فيلتر برای قديمی نشان دادن صحنههای فيلم و طراحی تيتراژ و حتی نوع تدوين و قطع شدن تصاوير به يکديگر ايدههای جالبی بودند که اتفاقا خوب هم نتيجه دادهاند و فضای قديمی داستان در کنار فضای بهشدت فانتزیاش خيلی خوب و باورپذير از کار درآمده.
از صحنه صحنهی فيلم هم عشق کارگردان ـ که ايدهی فيلم و ماجرا هم از خودش است ـ به کاميک بوکها و داستانهای مصور کاملا معلوم است و حتی در يک صحنه هم بهطور مستقيم به آن اشاره میکند. از همهی اينها گذشته برای ما که سالی يکی دو بار بيشتر نمیتوانيم چنين فيلمهايی را با صدای دالبی و روی پرده عريض تجربه کنيم، لذت فيلم دو چندان بود.
«دربهدرها»ی اميرحسين صديق را هم ديدم، فيلم خوب و جمع و جوری برای بچههاست که مطمئنا با ترانههای زيادی هم که در آن گنجانده شده برايشان سرگرمکننده خواهد بود. اما ايراد بزرگ فيلم اينست که اصلا برای نمايش در سينما ساخته نشده و قرار بوده در شبکهی ويديوئی عرضه شود، بهخاطر همين فضا و نوع قاببندی و حتی بازی بازيگران اصلی هم کاملا تلويزيونیست. اما در کل فيلم قابل ستايشیست؛ مخصوصا که خيلی وقت است فيلمهای مخصوص کودکان فيلمهايی شده که در آن يک کودک يتيم در بيابان دنبال آب میگردد و خبری از سرخوشیهای کودکانه در آنها نيست.
نامزدهای اسکار ۲۰۱۰
گاردین
سلینجر درگذشت
دیگر کسی مزاحم آقای نویسنده نمیشود.
چند نکته دربارهی روزمرگی
حمید امجد
بهمن جلالی درگذشت
مرگهای ۸۸ تمامی ندارد؟ | عکس آنلاین
زندگی را در تابه سُرخ کنید
دربارهی «جولی و جولیا» | محسن آزرم
آشپزخانهی راز
پویان و سیما به آشپزخانه میروند
در رثای دیوید لوین که به سایه رفت
نیویورک تایمز