امروز فقط تونستم نيم ساعت از «عروس افغان» (ابوالقاسم طالبی) رو تحمل کنم. واقعا غيرقابل تحمل بود نشستن تا آخرش. اينقدر کند و بی‌هدف و بی‌انگيزه داستان پيش می‌رفت که اصلا نمی‌شد بيشتر از نيم ساعت توی سالن نشست. فقط بخاطر حضور گلاب آدينه بعنوان بازيگر و بازيگردان بود که کنجکاو شدم فيلمو ببينم که کنجکاوی بی‌موردی بود!

سانس آخر هم «ملاقات با طوطی» ساخته پر سر و صدای داودنژاد نمايش داده شد. خيلی فيلم بدی بود. تنها هدف فيلمساز اين بود که با ساختن اين فيلم مثلا دست به تابوشکنی بزنه و چهار زن کماندو رو وارد سينماهای ايران بکنه. يکجور کپی‌برداری از «فرشتگان چارلی». جالبه که داودنژاد خيلی هم به اين فيلمش اميدواره! البته فيلم بخاطر جذابيت بصری بازيگران زنش و موقعيتی که برايشان خلق می‌کند، حتما خواهد فروخت... مخصوصا در شهرستان‌ها!

امروز ليست نامزدها هم اعلام شد. گاوخونی فقط در فيلمبرداری کانديد شد و سربازهای جمعه هم يکی دو نامزدی بيشتر ندارد. بيشتر از همه دوئل و ميهمان مامان و شهرزيبا و قدمگاه نامزد شده‌اند و احتمال زيادی می‌رود که جوايز اصلی به قدمگاه برسد، هم به لحاظ مضمون فيلم، هم تهيه‌کننده تلويزيونيش و هم کارگردانش که يک مدير دولتی بوده...
[ليست نامزدها در 30نما]
[تحليل بابک از ليست نامزدها]

خبر جانشينی ميهمان مامان بجای ارباب حلقه‌ها هم با تغيير برنامه سينمای مطبوعات در دو روز پايانی جشنواره متاسفانه رسما تائيد شد. لذت ديدن بازگشت پادشاه روی پرده بسادگی از دست رفت. تنها دلخوشی روز آخر ديدن انيميشن عجيب و جذاب «وعده ملاقات در بلويل»، اگه باز هم اتفاقی نيفته.