دقیقا فکر می کنم ایراد فیلم همین شتابزدگیِ که گفتی. موضوع فیلم خیلی جای پرداخت داشت ولی این فیلمی که از حاتمی کیا دیده شد هر کارگردان معمولی یا حتی کارگردان های سریال های تلوزیونی هم میتونستن بسازن! منظورم اینه که روح کارگردان یا برتریش در به نام پدر دیده نمیشد؛ بجز البته نمادهاش که همانا بازیگرها و بعضی دیالوگ ها و حالات تکراری باشن.

sharto -- August 19, 2006 8:58 PM

البته اگر یک نفر تا آخر فیلم صبر کنه و پا نشه بره دستشویی یه صحنه خیلی خوب دیگه هم می بینه در آخر فیلم! صحنه ای که داد می زنه: ماجرا همچنان باقیست ... متاسفانه!

alice -- August 19, 2006 10:43 PM

سلام،
تشبيهِ حاتمی‌کيا به ميلانی خيلی درست بود.
واقعاً بدترين فيلمی بود که از او ديدم.

مجتبا گل‌محمدی -- August 19, 2006 10:51 PM

ای گفتی ... اصولاً اثر هنری که شعار بده ارزش زیادی براش قایل نیستم ... چه باهاش هم عقیده باشم چه نه ا

س.پ -- August 20, 2006 2:12 AM

فکر می کنم کمی بی انصافی باشه حاتمی کیا رو با میلانی در یک بخش قرار بدیم. فیلمهای جیغ گونه میلانی کجا فیلمهای روان حاتمی کیا کجا. خیلی کنجکاوم که این فیلم رو ببینم دوست دارم ببینم وقتی حاتمی کیا فیلم بد می سازه(به قول شما البته) چه شکلیه

حميدرضا:
منظورم کارگردانی نبود. معلوم است که ميلانی از زمين تا آسمان با حاتمی‌کيا تفاوت دارد. منظورم اين بود که هردوی‌شان سينما را پای شعارهای‌شان قربانی می‌کنند.

محمودرضا -- August 20, 2006 8:56 AM

نمی دونم.قبول که با بعضی از فیلمهاش قابل مقایسه نبود.ولی انصافآ خیلی هم تکراری نبود.خیلی از منتقدها می گفتن تکرار آزانس شیشه ایه ،ولی من اینجا یه آدم خسته رو می دیدم که سهمشو داده بود و منتظر جوونا بود که بقیشو پیش ببرن.غافل از اینکه گردش روزگار نشونت می ده که هیچوقت تموم نمی شه.این باری که رو دوشته(وظیفه انسانی،یا هر چیز دیگه) رو حالا حالاها باید بکشی،باری که آسمون هم از کشیدنش شونه خالی کرده.من خیلی احساساتی نیستم ولی یه جاهایی خیلی درد کشیدم.اونجایی که مرتضی تو فرودگاه با اون دو نفر دعوا می کنه خیلیها تو سینما خندیدن و من از خنده اونا گریم گرفت و... البته منکر ایراداش نمی شم ولی پریشونی و دلخوری یه روح خسته و زجرکشیده رو پشت فیلم می شه دید.که شاید یه جاهایی از فیلم جواب خودش به خودش باشه... نمی دونم بقولی :هر کسی از ظن خود شد یار من.
راستی اون صدای ضربان قلب خیلی رو اعصابم بود.همون موقع خندم گرفت:)
چقدر حرف زدما؟!

حميدرضا:
ببين به‌نظرم فيلم اول بايد داستانش را درست پيش ببرد، بعد پيامی هم اگر داشت چه خوب. مشکل فيلم اين‌ست فيلم‌نامه‌ی درست و حسابی ندارد و خيلی لنگ می‌زند.
درباره‌ی ضربان قلب هم موافقم!

مهتاب -- August 20, 2006 12:19 PM

اقرا...اقرا...اقرابسم ربک الذی خلق...
محمد زیباتریتن نام جهان است!
!روز اعظم مبارک

سایه -- August 22, 2006 1:52 PM

موبايل سامسونگ هم در اين فيلم خوش درخشيد

علي -- August 27, 2006 4:33 PM

فیلم به نام پدر هرچند در قیاس با آژانس شیشه ای ، روبان قرمز و ارتفاع پست چنگی به دل نمی زند اما به نوعی حکایت خود حاتمی کیاست. در همین اثر هم او به خوبی نشان می دهد کارگردان بزرگی ست اما اگر فکر می کنید حاتمی کیا نسبت به گذشته نزول کرده است منتظر " به رنگ ارغوان " باشید...

سعید -- September 27, 2006 1:59 AM