■ «رتتويی» (Ratatouille) ـ يا به‌قول مانا؛ يتيمچه ـ پيکسار به‌نظرم اوج پختگی اين کمپانی‌ست در دو بُعد تکنيک و روايت داستان. هرقدر «ماشين‌ها» (Cars) خارج از روال منطقی و طبيعی آثار پيکساری‌ها بود، رتتويی در همان مسيری‌ست که از آنها انتظار داريم.
و حالا بعد از 10-12 سالی که از ظهور اين کمپانی می‌گذرد، به‌نظرم گفتن و تعريف کردن از خصوصيات هميشگی آثارشان يک‌جور زياده‌گويی‌ست. مخصوصاً در اين فيلم آخر که همه‌ی آن خصوصيات به حد کمال رسيده است.

توضيح: ماشين‌ها به‌نظرم به اين دليل خارج از روال ديگر آثار پيکسار قرار می‌گيرد که بيشتر يک‌جور قدرت‌آزمايی و حريف‌طلبی‌ست. اينکه از بزرگ‌ترين مزيت و توانايی‌شان نسبت به رقبا ـ طبيعی بودن شخصيت‌های انسانی ـ صرف‌نظر کردند و يک دنيای ماشينی و خشک‌تر را ترجيح دادند.

[يتيمچه‌ی پيکسار را ببلعيد! | مانا نيستانی]
[درباره‌ی رتتويی | ژرفا]
[درباره‌ی شخصيت‌های فيلم | منصور نصيری]
[يک گله موش برای پختن رتتويی | آزاده عصاران]

■ «ناميرا» (Death Proof) به‌نظرم نماد آن وجهی‌ست که تارانتينو در Kill Bill هوشمندانه مرز آن را نگه می‌دارد و اينجا از آن رد می‌شود. هرقدر او در Kill Bill ـ به‌طور مشخص در جلد اول ـ توانسته بود مرز شوخ و شنگی‌ها و شيطنت‌های فرمی‌اش را با المان‌های قبلی آثارش حفظ کند و آنها را با هم به‌خوبی ترکيب کند، در فيلم آخرش، اين مرز را رد کرده و تنها با يک لذت فرماليستی ـ بصری فيلم را ساخته است. Death Proof داستان قرص و محکم و جذابی ندارد و اگر از دو فصل مبارزه‌ی فيلم صرف‌نظر کنيم، تحمل کردنش هم چندان آسان نيست. بدی ماجرا هم همين‌جاست که تارانتينو کاملاً داستان را فدای تصاوير و ايده‌های فرمی جديدش کرده، اصلاً همين‌که خودش هم مدير فيلم‌برداری‌ست نشان می‌دهد که Death Proof بيشتر يک‌جور تجربه‌ی بصری‌ست تا يک فيلم داستان‌گو.

ولی با اين‌حال آن حس سادومازوخيستی هميشگی فيلم‌هايش هم اينجا حضور دارد که مثل هميشه ـ و برخلاف فيلم بدی مثل Irreversible ـ نه تنها آزاردهنده نيست، که بار عمده‌ی جذابيت فيلم را در نبود داستان به دوش می‌کشد.

■ بی‌ربط: اين‌روزها بيش از اينکه از نوشتن در اين وبلاگ لذت ببرم، شيفته‌ی وبلاگ انگليسی‌م شده‌م‌. در فرم جديدش که می‌توانم يک عکس عريض را بيندازم بالای صفحه، تمام وسوسه‌های ژورناليستی و دوری‌م از کار مطبوعاتی را جبران می‌کنم. مخصوصاً که کلمات خوش‌فرم و گرافيکی انگليسی صفحه را پر می‌کند. خلاصه اينکه لذتی می‌برم!