فرش باد؛ شاهکاری از تبريزی

فرش باد يک شاهکار است. شاهکار کارگردانی در سينمای ايران. شاهکاری که هر گوشه اش با گوشه های مجاورش چفت شده و به اين راحتی ها فرو نمی ريزد.
فيلم علاوه بر کارگردانی حساب شده و تمام عيار کمال تبريزی، بازيگردانی رضا کيانيان، فيلمنامه درست و حسابی ای که حاصل جلسات متعدد نويسنده و کارگردان و بازيگردان است، يک حّسن بزرگ ديگر هم دارد، حسن پويا. فيلمبردار زبردستی که بعد از "ارتفاع پست" و "مريم مقدس" – که هرکدوم بدون پويا کميتشان لنگ بود – ايندفعه نوبت فرش باد و کمال تبريزی بود که امضای او را پای خود داشته باشند. اون صحنه تصادف اول فيلم رو ميشه فراموش کرد؟
داستان فيلم که يک داستان يک خطی و کليشه ای و سفارشی و صد البته تکراريست ولی چون در اختيار يک گروه خلاق قرار گرفته، جذاب می شود. بازی ها هم که معرکه اند. از رضا کيانيان که انتظاری جز اين نداريم، فريبا کامران هم که انگار پس از جدايی از همسرش تازه راه افتاده (و انصافا هم توی فرش باد و از کنار هم می گذريم عالی بود) اون بازيگر ژاپنی رو هم که ما نمی شناسيم اما می گن کلی سابقه تئاتری داره و ... ولی فربد احمدجو يه چيز ديگه اس. کشف جديد کمال تبريزی که قبلا توی "تفنگ سرپر" هم عالی بازی کرده بود (احتمالا بايد پسر امرالله احمدجو باشه ديگه) اينجا هم معرکه اس. تبريزی هم انگار هر دفعه ميخواد يه استعداد درک نشده رو به ما معرفی کنه، دوران سرکشی که يادتونه. اسم دختره چی بود؟
اگر آب دستتان است بذاريد زمين و بريد فرش باد رو ببينيد که عنقريب است به زير کشيده شود. تو جام جم چند وقت پيش يه مطلبی نوشته بود و از هيئت انتخاب خواسته بود فرش باد رو برای اسکار به آکادمی معرفی کنه، من هم بشدت اميدوارم اين اتفاق بيفته، البته اگه صداوسيما نخواد با استفاده نفوذش در سطوح مديريتی سينما، "ديوانه ای از قفس پريد" رو راهی لس آنجلس کند که از همين حالا شکستش محرز است.