يک شاهکار بی‌بديل. هيچ عبارت ديگه‌ای نمی‌تونه تئاتر "حرفه‌ای‌ها (يک کمدی غمگين)" تعريف کنه. خيلی نمايش خوبی بود، چه از لحاظ متن که نوشته دوستا کواچويچ (نويسنده فيلم‌نامه "زيرزمين" امير کاستاريکا) و خيلی قوی بود و چه به لحاظ بازی‌ها و کارگردانی و البته رضا کيانيان که مثل هميشه است؛ معرکه.
بعد از زائر حميد امجد چنين اثری نديده بودم و واقعا بعد از افتضاحی به‌نام رابعه خيلی چسبيد. متاسفانه همون‌طور که نوشته بودم فقط 20 اجرا خواهد داشت که فکر کنم تا آخر اين هفته بيشتر نباشه اما يه خبرهايی شنيده می‌شد که پاييز توی تئاتر شهر هم به‌روی صحنه بره.
داستان خيلی جالبی داشت و با طنزی که در تار و پود اثر نهفته خيلی روان روايت می‌شد. داستان يه کارمند بازنشسته امنيتی يوگسلاو بود (رضا کيانيان) که در دوران کمونيسم مامور مراقبت از يک نويسنده (احمد ساعتچيان) بود و حالا که دو سال از بازنشسته شدن‌اش و کنار رفتن کمونيسم در يوگسلاوی می‌گذره، پيش نويسنده اومده و خودش رو معرفی می‌کنه و تعريف می‌کنه که اين 18 سال چه‌طور به آنها گذشته.
بيشتر از اين نمی‌تونم ذوق‌زدگی‌ام رو از ديدن چنين اثری نشون بدم ولی خيلی متاسفم که چرا در چنين سالنی که اصلا برای تئاتر ساخته نشده (و من در طول نمايش نصف صحنه رو نمی‌ديدم! کسانی که من رو از نزديک ديدن و از ارتفاع بنده مطلع‌اند می‌تونن عمق فاجعه رو درک کنن!) نمايش اجرا شده. فقط می‌تونم به اين دلم رو خوش کنم که شايد توی تئاتر شهر هم اجرا بشه.
اين هفته مهناز درباره همين نمايش توی ستون تئاتر کاپوچينو نوشته که وقتی آپديت شد لينکش رو می‌ذارم.

[مطلب خداداد درباره نمايش – راستش من هم تا پيش از اين امير کوستوريتسا می‌گفتم اما وقتی ديدم توی بروشور نوشته کاستاريکا شک کردم. پس همون کوستوريستا درسته!]
[نوشته پرستو درباره نمايش]