من کلا توی اين يه سال و يه ماهی که دارم می لاگم زياد فحش نخوردم. نه دخترم که ملت بيان چرت و پرت بگن، نه سياسی مينويسم و نه خيلی اين غلاف تمام فلزی ام مشهوره که يکی هم بياد رد شه و يه فحشی، متلکی، چيزی بارمون کنه. يکی دو بار تو کاپوچينو فحش خوردم و تهديد به مرگ شدم ( آخه يکی نيس بگه الاغ جون، من کشتن دارم؟! ) که چون اونجا به خاطر دوستان نازنينم کاريکاتور می کشم، اصلا بهشون توجه نکردم. اما امروز فکر کنم اولين کامنت آبدارم رو دَشت کردم، اون هم بخاطر يکی از اولين مطالبم توی خونه جديد. حس جالبی بود. خيلی لذتبخشه وقتی می بينی تونستی يکی اينقدر انگولک کنی که بياد بهت فحش بده!! الان احساس می کنم که برای جامعه مفيدم! يه جوون بجای اينکه بره طغيان و شورش کنه عليه جامعه اش مياد به من فحش ميده و راحت ميشه!! (اِهِم) چيکار کنم ديگه، از بچگی عادت داشتم خودمو فدای بقيه کنم!

درضمن نيويورک همچنان بارانی و يو اس اُپن نيز در هوا معلق است! عکس هم دو تا آدم باحالو نشون ميده که منتظرن تا بارون بند بياد و بازيها شروع بشه... راستی آبی جان تولدت مبارک! ميخواستم برای تولدت عروسک بخرم، گفتم داری!