عرض شود که: راوی شغل خوبی دارد؟
فکر نمی‌کنم. یکی دوباری مطرح کرده که جایی است که نباید باشد. آدمی که قبلاً مجله‌ای داشته و رفتی و آمدی، و حالا باید برای مشتری‌ها کافه‌دای کند، و سفارش‌شان را ببرد سر میز، و از این بابت، از خواهرزنش هم هجالت بکشد.
نکته‌ی بعدی اینکه، اساساً دلیلی هم ندارد که کتابی برای داستان‌گویی نوشته‌شود. اصلاً داستانی نیست که نوشته‌ بشود. این فضا، داستان می‌سازد آیا؟!
و بعدی هم اینکه برای من هم، صفورا دقیقاً یک آدم اضافه است. یکی از این همه آدم اضافه‌ای که هر روز می‌بینیم

حمیدرضا:
همین‌که نصفِ کتاب شرح این‌ست که چه‌طور با لذت و با سلوک شخصی‌اش به مشتری‌ها سرویس می‌دهد، معلوم‌ست از این وضع بدش نمی‌آید. علاوه بر این یادم نمی‌آید گفته باشد که کافه برای خودش نیست و مغازه را اجاره کرده باشد. در نتیجه این شغل را از میان هزاران نوع کاسبی دیگر انتخاب کرده است.
و این هم که می‌گویید نیازی به داستان‌گویی نیست نشان می‌دهد نگاه‌مان به ادبیات داستانی از اساس تفاوت دارد.

سهیل -- October 11, 2008 12:05 AM

متاسفانه نخواندمش، اما منظر نقدبصورت كلي درست بوده و بلاي رياكاري حرفه اي در بسياري از داستان نويسان خود پست مدرن بين شيوع پيدا كرده است. ارجاع: نقدهاي حضرت آل احمد در كتاب ناياب اما بسيار ارزشمند نقد هنر امروز

نا روزنامه نگار -- October 12, 2008 5:21 AM

گروه تئاتر "فنی" به سرپرستی "اکبر زنجانپور" راه اندازی شد!

گروه تئاتر فني -- October 12, 2008 12:42 PM

این که کلا کتاب به حالت غلو شده نوشته شده کاملا مشخصه، فضای داستان به طور کلی برای فرهنگ ما غیر قابل محسوس و دور از دسترس هست، قسمتهای زیادی هست که آدم این تفاوت رو حس میکنه که به نظرم یکی از مشخص تریناش شخصیتی هست که راوی به دخترش داده و عکس العمل متفاوت دختر طوری وانمود شده که انگار این مسئله طبیعیه و خب همه بچه های طلاق به همین راحتی با قضیه کنار میان، یا قضیه پرفرمانس های صفورا که کلا در کلیشه های اجتماع ما نمیگنجه. ولی من وقتی داشتم کتاب رو میخوندم، بعد از فصل دوم- سوم حساب تمام این ناهم خوانیها را گذاشتم به حساب ژانر کتاب و فکر کردم که دارم یه داستان فَنتَسی میخونم و توقع خودمو از کل داستان عوض کردم و خب نتیجه این بود که کمتر با نکته هایی که شما اشاره کردین مواجه شدم
در مورد تشبیهی که به کتاب ناتور دشت کردین، من چون نسخه اصلی کتاب رو خوندم - نه ترجمه- راستش تشابهی بین ادبیات اینها با هم ندیدم. شاید ترجمه احمد نجفی( اگه اشتباه نکنم) یا مترجم دیگه نحوه نگارش اینها را به هم نزدیک کرده

حمیدرضا:
چون کتاب به هولدن تقدیم شده و آشکارا سعی شده از لحن او تقلید شود، مجبور شدم اشاره‌ای هم به کتاب سلینجر بکنم که امیدوارم من را و نویسنده‌ی این کتاب را ببخشد و بیامرزد!

paris -- October 14, 2008 2:55 AM

به آخر کتاب نرسیدم. نصفه نیمه رهایش کردم.ساختار زبانیش خیلی آزارم داد.

حمیدرضا:
من هم از سرِ کنجکاوی ادامه دادم تا ببینم یک کتاب چقدر می‌تواند بد باشد. وگرنه بعد از سه، چهار هفته و به سختی تمامش کردم.

پونه -- October 14, 2008 10:28 AM

خیلی سخت ارتباط برقرار کردم اما وقتی واسه بار دوم خوندم به خیلیها خوندنشو ÷یشنهاد دادم

دکتر پرتقالی -- October 15, 2008 3:01 PM

ناتور دشت دوبار به فارسی ترجمه شده: بار اول كار احمد كریمی حكاك است و بار دوم كار محمد نجفی.

بنده‌ی خدا -- October 15, 2008 7:02 PM

من هم در موردش توی نسیم هراز خوندم و کنجکاو شدم بخونمش . ولی فکر کنم دق کنم تا تمومش کنم چون چند صفحه رو که خوندم اصلاً برام جذاب نبود .

نسیم -- October 20, 2008 11:56 AM

باز خدارو شكر توي اين جو وحشتناك طرفدار اين رمان يكي پيدا شد حرف ما رو تاييد كنه....
نه به اين دقت و ظرافت اما جابه جا كه درباره اين كتاب حرف شد همين حرفارو من هم با زبان بي زباني گوشزد مي كردم...
اما ما ايراني ها رو كه ديدي طرفداريمان يعني انتحاري بودنمان....
خيلي مخلصيم
علي_ خوك كثيف / ارتش سايه ها

ارتش سايه ها -- October 22, 2008 6:23 PM

کتاب را نخواندم، کاری هم ندارم که کتاب خوبیست یا نه، اما خیلی راحت افراد را به رذایل اخلاقی متهم می کنید. البته شاید هم من اشتباه می کنم و اصولا ریاکاری خیلی هم مذموم نیست!
ایکاش می شد یک اثر هنری را نقد کرد بدون اینکه شخصیت خالق اثر را زیر سوال برد

سینا -- March 11, 2009 8:15 AM