g بالاخره بعد از مدت‌ها يک مجله‌ی هفتگی قابل تحمل و خواندنی منتشر شد. همشهری جوان که تحريريه‌اش ترکيبی از تيم سابق سروش جوان و ضميمه روزانه‌ی نسل سوم جام جم‌ست، شنبه‌ی اين هفته اولين شماره‌اش منتشر شد و انصافا هم مجله‌ی خوب و جذابيه مخصوصا وقتی در کنار چلچراغ قرارش بديد. البته با ديدن يک شماره تصميم گرفتن درباره‌ی يک مجله، اون هم شماره‌ی اول، کار درستی نيست اما حسن خيلی بزرگ همشهری جوان اينه که دوست‌محمدی و رضا صائمی ـ که دو نفر از بهترين و خلاق‌ترين گرافيست‌های مطبوعاتی ايران‌اند ـ رو به‌عنوان مدير هنری و گرافيست کنار هم داره و از همين شماره‌ی اول می‌شه رد پاهاشون رو ديد.
پيشنهاد می‌کنم شنبه‌ها، همشهری جوان رو از دست نديد.
توضيح واضحات: خيلی سعی کردم به چلچراغ طعنه نزنم و محاسن همين يک شماره‌ی همشهری جوان رو دربرابر اون قرار ندم اما اگر جايی از دستم در رفت معذرت می‌خوام، نديده بگيريد!

g اگه اشتباه نکنم از چهارشنبه‌ی همين هفته «رسم عاشق‌کشی»، فيلم به‌شدت تحسين‌شده‌ی خسرو معصومی هم اکران می‌شه، يکی از بهترين فيلم‌های جشنواره‌ی پارسال که زير سايه‌ی مهمان مامان و دوئل قرار گرفت و متاسفانه فقط تونست سيمرغ بلورين بهترين بازيگر زن (گوهر خيرانديش) رو بگيره. بازی‌های خيلی خوب بازيگرهای حرفه‌ای و غيرحرفه‌ای فيلم درکنار تصوير نامتعارفی از جنگل‌های شمال در برف و آن مرگ تلخ و تاثيرگذار آخرش و پايان سوررئاليستی فيلم، چيزی بود که فکر نمی‌کنم کسی از خسرو معصومی انتظار داشت، کارگردانی که قبلا «پر پرواز» رو با بازی شادمهر عقيلی ساخته بود!
فيلم قراره در گروه سينما عصر جديد اکران بشه و با توجه به نزديکی جشنواره مدت زيادی روی پرده نخواهد بود.

g مطلب تند آيدين آغداشلو عليه Alexander اليور استون توی شماره‌ی آخر مجله فيلم هم خيلی جالب بود:
«اسکندر مقدونی جوان زيبارويی بود؛ به‌قول ويل دورانت "چهره‌اش با نفوذ، چشمانش آبی روشن و مويش بور بود." ترکيب متعادل و شايسته‌ی چهره‌اش را می‌شود روی سکه‌هايی که از او به‌جا مانده تماشا کرد. اما اسکندر اليور استون ـ کالين فارل ـ با آن چشمان تيره‌ی بدون فاصله‌ی نزديک به‌هم و بينی شکسته‌ی با پره‌های تير کشيده و موی سر تيره‌ی آب بوری زده‌ی "های لايت" شده و لبان نازک و دهان با گوشه‌های تيز فروافتاده، بيش‌تر شبيه جرج دبليو بوش در جوانی است تا جوانی که از توصيف معاصرانش آشکار است که در خوبرويی ميان شاهان جهان نظير نداشت...»
اين شماره‌ی مجله فيلم يک گزارش جالب هم درباره‌ی اسپانسرها و تبليغات درون فيلم‌ها در سينمای ايران داره که مطلب خوندنی و جذابيه. مدت‌ها بود مجله فيلم رو نخونده بودم اما از اين شماره‌ش خوشم اومد.