■ هفته پيش «والاس و گروميت: نفرين خرگوش‌نما» را ديدم و با تمام ارادتی که به تیم برتون و انيميشن بی‌نظيرش «عروس جنازه‌ی تیم برتون» دارم بايد بگويم که فکر می‌کنم اسکار انيميشن 2006 حق نيک پارک و استوديوی آردمن است. خلاصه که اگر فيلم را نديده‌ايد اول اين گفتگوی خسرو با نيک پارک را بخوانيد و بعد هم اين معرفی را ببينيد و در نهايت اگر وقت داشتيد آن را تماشا کنيد. فقط پيشنهاد می‌کنم یا يک نسخه‌ی تر و تميز از فيلم را گير بياوريد يا صبر کنيد تا دی‌وی‌دی آن به بازار بيايد.
[فوايد گياهخواری | کميک استريپ]
[مخترع دهن‌گشاد و سگ نابغه‌ش | ايران جمعه]

■ اين نادکو نماد بارز آن چيزی‌ست که اسمش را می‌گذارند «خلاقيت و نوآوری». اصلا هم به اين ربطی ندارد که جناب آرمين خان سنقری که خودش از موسسین اين شرکت است، از دوستان بنده است و دستی هم بر آتش طنزنويسی دارد. بلکه مساله مهم اين‌ست که اگر آشنايی در مدرسه‌ای، شرکتی يا جايی که وسايل کمک‌آموزشی به‌دردش بخورد داريد يک جورهايی پارتی‌بازی کنيد و اين دوستان ما را عاقبت به‌خير کنيد.
اما چون از نزديک شاهد زحمت‌های‌شان بوده‌ام و می‌دانم که با چه مشکلاتی چنين پروژه‌ای را راه انداخته‌اند، انصاف نيست که به‌خاطر ناشناخته ماندن و نبود حمايت‌های درست و حسابی، بچه‌شان جوان‌مرگ شود. خلاصه که اين شما و اين روبورو، زحمت‌ش فقط يک ايميل است.

■ در اين مدت که «از صبح تا شب» را می‌نويسم بيشتر به قدرت رسانه‌ی تاثيرگذاری به‌نام تلويزيون (مخصوصا در ايران به‌خاطر نبودن شبکه‌های ماهواره‌ای و خصوصی) پی برده‌ام و در اين فکرم که اگر بشود هر روز قسمتی از آن را اختصاص بدهم به مقايسه برنامه‌های صدا و سيما با نمونه‌های خارجی‌ش و استاندارد‌های برنامه‌سازی برای تلويزيون. درنتيجه اگر منبعی برای اين اطلاعات داريد يا می‌شناسيد، لطف می‌کنيد اگر اين حقير را هم مطلع کنيد.
اصولا احساس جالبی نيست وقتی می‌شنويد به‌خاطر پخش فلان سريال درباره‌ی آدم‌ربايی، جرم‌های مشابه آن افزايش پيدا کرده است در حالی‌که در آن‌سوی مرزها معمولا چنين داستان‌هايی کاربرد عکس دارند و به‌جای ترويج قانون‌گريزی، قانون‌مداری را گسترش می‌دهند.