خب، حالا چراغ‌ها رو خاموش کن. تو بايد ياد بگيری که سکوت رو گوش کنی. روی تختخوابت دراز بکش... چشماتو ببند... و فقط به سکوت گوش کن... ديگه هم دست به اين دستگاه نزن... با هم به سکوت گوش می‌کنيم. باشه؟ تو بايد تصور کنی که اين سکوت صدای منه، که اين سکوت خود منم. می‌فهمی؟ همين‌جوری بمون و تکون نخور، اين سکوتی که نوازشت می‌کنه، خود منم... آروم باش، من با توام... گوش کن...
[نوار پيغام‌گير همچنان جلو می‌رود و او سکوت ضبط‌شده روی نوار را گوش می‌دهد.]

[داستان خرس‌های پاندا به‌ روايت يک ساکسيفونيست که دوست‌دختری در فرانکفورت دارد | ماتئی ويسنی‌يک]