به جان عزیزتان قسم من «نصیری» هستم. از بدِ حادثه و جبرِ زمانه یک عدد «پور» اضافه شده است به ابتدای این فامیلی که دوستش هم ندارم، اما با هم کنار آمده‌ایم و در این ۱۵-۱۶ سال، زندگی مسالمت‌آمیزی با هم داشته‌ایم. به‌خاطر همین، دیگر به شنیدن «پورنصیر» و «نصیرپور» و دیگر مشتقاتش عادت کرده‌ام. ولی دیگر این «حصیری» از کجا درآمده است!؟

جالب است که طرف تا دیروز نصیری می‌گفت و ایمیلی را هم که جواب داده با نام کامل‌ام برایش ارسال شده، آن‌وقت با افتخار در ابتدایش نوشته: هِلو مِستر حصیری!

پی‌نوشت: خوب‌ست دومین‌ت را تمدید نکنم تا آدم بشوی؟