از خواننده‌های اين وبلاگ کسی هست که شرک2 رو ديده باشه و وقت داشته باشه توی يه صفحه داستانش رو به‌طور کامل بنويسه و برای من ميل کنه؟ راستش رو بخواين انواع ورژن‌های شرک2 الان توی انقلاب پُره، اما دلم نمی‌آد لذت ديدن دی‌وی‌دی‌ش رو زايل کنم. اصلا نمی‌شه کسی لذت دی‌وی‌دی و صدای دالبی رو تجربه کنه و باز هم بتونه پای اين سی‌دی‌های افتضاح پرده‌ای بشينه.
Kill Bill Vol.2 رو هم در محضر دوستان با چنين کيفيت افتضاحی ديدم و ترجيح می‌دم فعلا درموردش چيزی نگم. ولی تفاوت جلد اول و دوم Kill Bill خيلی زياد بود. هرچقدر جلد اول سرشار از نشانه‌های شرقی و الهام گرفته از فيلم‌های هنگ‌کنگی بود، فيلم دوم به فضای غربی نزديک‌تره. فقط اگه خواستين فيلم رو ببينين، به مردی که در ابتدای فيلم توی کليسا پيانو می‌زنه دقت کنين.
" سام عشق فيلم هاى كونگ فويى است. وقتى فيلمنامه را خواند خوشش آمد. داد زد من بايد توى اين فيلم باشم! بهش گفتم: راستش نقشى براى تو در فيلمنامه نيست. اما سام گفت: خب يك نقش برايم بنويس. چطوره نقش اون ارگ نوازه رو بازى كنم. دوست دارم ارگ نوازه باشم. بذار اون نقش رو بازى كنم. پيش از آن ارگ نواز ديالوگ نداشت. فقط يك نقش كوتاه بود. همان روز خود سام آن ديالوگ هاى كوتاه را براى آن نقش نوشت."
[از گفتگوی متيو ترنر با کوئنتين تارانتينو - شرق]

به‌هرحال اگه کسی شرک2 رو ديده بود، به اين جوان دانشجوی بيچاره که مجبوره وسط امتحانات 12-13 صفحه مطلب درباره شرک تحويل بده، کمک کنه. برای کمک هم از اين ميل استفاده کنين: hamidix [AT] gmail [DOT] com