نمی‌دانم بچه‌تر هم که بودم مرگ اين‌قدر دم دستی شده بود يا اينکه من نمی‌فهميدم مُردن چه راحت‌ست و اين «خاک پر گهر» عجب اشتياقی دارد برای بلعيدن ما. *** هنوز نمی‌تواتم به‌درستی با واقعيت کنار بيايم. اين چند خط را هم بگذاريد به‌حساب پاسخ تمام محبت‌های دوستانی که در...متن کامل

«تنها راه ممکن» بيشتر از هر چيزی نشان دهنده‌ی علاقه‌ی کارگردانش به تجربه کردن فرم‌های روايی مختلف است. به‌خاطر همين هم داستان‌ش درنيامده و در کل خيلی به دل نمی‌نشيند اما يک چيزهای خوبی می‌شود داخلش پيدا کرد. مثلا جذاب‌ترين قسمت‌اش برای من ترفندهای سينمايی بود که در دل نمايش...متن کامل

با علا محسنی سر تمرين‌های «بی شير و شکر» آشنا شدم و قبل‌ترش در «زائر» هم ديده بودم‌ش؛ بازيگر خوبی‌ست که در هر دو نمايش از صدا و فيزيک خاص‌اش برای جذاب‌تر کردن نقش‌اش خوب استفاده می‌کرد. اما بهانه‌ای که باعث شد اينها را بنويسم هيچ ربطی به هنرش ندارد؛...متن کامل

سفری که در يک عصر جمعه به لاله‌زار و دو سه تا سينمای قديمی ديگر کرديم، تجربه‌ی عجيب و جالب و البته دردناکی بود و راستش کاملا احساس می‌کنم که پرستو تا توانسته از تلخی فضای گزارش کم کرده، اما يک چيزهايی را نمی‌شود شاد نوشت حتی اگر مناسبت نوشتن...متن کامل

بعضی‌ها هستند که بزرگترين دشمن خودشان‌اند، يعنی هيچ‌کس به اندازه‌ی خودشان نمی‌تواند اعتبار چندين و چند سال‌شان را در کوتاه‌ترين زمان ممکن به باد فنا بدهد. کيومرث پوراحمد يکی از اين آدم‌هاست که در عرض شش ماه (از نمايش «گل يخ» در جشنواره تا اکران «نوک برج») توانست خودش را...متن کامل

قبل‌التحرير: به پيشنهاد خسرو يکی دو هفته‌ای می‌شود که بخش جديدی را در ايرانشهر شروع کرده‌ام و در آن هر روز در ستايش يک‌سری پيشنهادهای فرهنگی ـ هنری می‌نويسم. از اينکه چه کتابی بخوانيم و چه فيلمی ببينيم و به تماشای چه تئاتر و نمايشگاهی برويم. يک جورهايی شبيه به‌...متن کامل