ديشب برای آخرين بار «فنز» در تالار چهارسو به‌روی صحنه رفت و قرار است در فاصله‌ی کوتاهی «عکس يادگاریِ» فطب‌الدين صادقی جايش را پر کند. فنز داستان جذاب و پرکششی دارد که جرقه‌ی نوشته شدن‌اش در ذهن رحمانيان به زمانی برمی‌گردد که در صفحه‌ی ورزشی شرق با اين عبارت روبه‌رو...متن کامل

■ قبلا نوشته بودم که با خواندن «زندگی واقعی سباستين نايت» عاشق ناباکوف شده‌م اما چند روز پيش که نمايش‌نامه‌ی نه‌‌چندان بلند «اختراع والس» را خواندم بيشتر شيفته‌ی ذهن و قلم ناباکوف شدم. داستان درباره‌ی آدم و عجيی و غريبی به‌نام والس است که يک روز وارد دفتر وزير جنگ...متن کامل

يک‌جورهايی سخت است تکليف‌ام را با «خيلی دور، خيلی نزديک» روشن کنم. راستش خيلی از فيلم خوش‌م نيامده و برايش دليل منطقی هم ندارم که چرا فيلم را دوست ندارم، حس است ديگر بعضی وقت‌ها همين‌طوری کشکی از يک چيزی خوش‌تان نمی‌آيد. اصولا سينما را «تماشا می‌کنند» تا «لذت ببرند»...متن کامل

خسرو نقيبی موجود منحصربه‌فردی‌ست. کسانی که از نزديک خسرو را می‌شناسند يا با او همکار بوده‌اند بدون شک تصديق می‌کنند که خسرو بالذات آدم خاصی‌ست؛ چه در سبک نوشتاری و علائق سينمايی‌اش و چه از نظر ابعاد و اندازه که البته با يک نگاه قابل تشخيص است! طبيعی‌ست وقتی قرار...متن کامل

«چارلی و کارخانه‌ی شکلات‌سازی» فيلم عجيبی‌ست؛ هم يک اقتباس وفادارانه از کتاب کلاسيک رولد دال‌ست و هم يک فيلم کاملا تيم برتونی، با همان نگاه تلخ و گزنده‌ی هميشگی و قهرمان تنها و منزوی‌اش. ويلی وانکای برتن هم با کمی اغماض همان ادوارد دست‌قيچی‌ست که حالا 10، 15 سالی بزرگتر...متن کامل

«... کف پياده‌روها، پُر از تُف بود. هر که هر جا که دلش می‌خواست تُف می‌انداخت و هيچ‌کس هم عين خيالش نبود. ديده بود بعضی‌ها بينی‌هاشان را هم توی دست‌شان خالی می‌کردند و دست دماغی‌شان را می‌ماليدند به تنه‌ی درخت‌های کنارِ پياده‌رو يا به ديوار و يا به پشت...متن کامل