1- در زندگی هر کس مواقعی است که همهچیز به یک حادثه بند است. حالا سختترین کار دنیا این است که توضیح بدهم چرا همهی زندگی ما در گرو قهرمانی ایتالیا بود. شاید مسیر زندگی من پس از این ماجرا تغییر کند. شاید دیگر آن قدر زنده نباشم که قهرمانی دیگری از ایتالیا را ببینم. بهقول مسعود بهنود؛ "این روزها خاطره میشود..."
2- ایتالیا باید قهرمان میشد چون تیمتر بود. تنها تیمی که همهی بازیکنانش در داخل کشورشان توپ میزدند. تنها تیمی که جز دو دروازهبانش همه نفراتش به میدان رفتند و تیمی که 12 گل زدهش را 10 نفر زدند. مجموعهای که ستارهش یک تیم بود، البته همراه با پروتزی و چیرو فرارا که در میان مربیان بود. ایتالیا باید قهرمان میشد چون زیر شدیدترین فشارها کار را دنبال کرد. بهترین مدافع جهان را 5 بازی در اختیار نداشت ولی کوتاه نیامد. مربیاش اهل خرافات و ضرب و تقسیم عقرب در شیر نبود و البته تیماش هم ملی بود و نه «منتخب آفریقا».
3- مارچلو لیپی برای من قهرمان روزهای خیلی دور است. روزهای ماهوارهی آنالوگ و دیدن بعضی بازیهای جام باشگاههای اروپا و سه سال متوالی فینال رفتن. سالهای مثلث باجو، ویالی، راوانلی و قهرمانیهای پیاپی آن سالها. سالهای بازگشت مجدد و قهرمانیهای مجدد. بازی جاویدان یوونتوس و میلان که کاپلو مربی و آریگو ساچی مدیر فنی میلان بودند و در سنسیرو آثمیلان را با شکست 6-1 متلاشی کرد و برلوسکونی و نخستوزیری ایتالیا را ویران. لیپی به تاریخ پیوست.
4- فوتبال را با آلکس دلپیرو میشناسم. با جوان 20 سالهای که آمده بود تا جانشین روبی باجو شود. آلکس برای من تجلی انسانی از جنس خودمان است. با آن گل استثناییاش به آلمان که تاریخ را تغییر داد. حیف بود که بدون جام جهانی از فوتبال ملی کنار میرفت... امیر قادری در مدحش مقالهای نوشته و حجت را بر دلپیرو دوستان جهان تمام کرده.
بهترین تیتریست که تا به حال خواندهام: "خدایا دل پیرو را به تو می سپارم".
5- و سرانجام تشکر ویژه از کسی که مثل هیچکس نیست. کسی که برای قهرمانی ایتالیا همه امیدم به او بود. به او که آن بالا صدای ما را شنید.
توضيح واضحات: همانطور که فهميدهايد اين مطلب کار من نيست و علی لطفی مانند هميشه که اينجا گرد و خاک میگيرد، سر و کلهش پيدا شده و احساسات پاک ايتاليالیاش را بيان کرده، در نتيجه اگر میخواهيد عيش اين جوان ذوقزده را خراب کنيد و احتمالا بد و بيراهی نثارش کنيد، يا شايد ستايشاش کنيد اين کامنت باکس ناچيز در اختيارتان است، فقط لطفا دارندهی وبلاگ را معاف کنيد که ديشب تنها توانست از دقيقهی 112 به بعد بازی را تماشا کند. البته واضح است که من اگر طرفدار تيم مقابل بودم، هيچگاه لطفی جسارت نمیکرد مطلباش را برای انتشار، به اين وبلاگ بسپارد.
درود بر علی لطیفی و این احساسات پاک ایتالیایی اش
به این مطلب لینک دادم
این آقای علی لطفی که فرمودید، در حال حاضر زنده هستند؟!
Just Germany
HI HITLER... :داداش بالا بری پایین بیای
واقعن این کلمات را یک تیفوسی ایتال نوشته است و چقدر خوب توانسته عین شین قاف ش را به تصویر بکشد. ای ول. الکس برای من یک چیز دیگر است. وقتی می خواست پنالتی اش را بزند, صدایم کردند که حمیدرضا الکس کبیر می خواهد پنالتی بزنه پاشو بیا. چون می دانند چقدر به الکس احترام می گذارم و چقدر دوستش دارم. توی دلم دعا کردم خدایا ما و الکس را فراموش نکن. امیر قادری یک نوشته دارد به تاریخ 20 آبان79 تیترش این است: پروردگارا دلپیرو را به تو میسپارم
At least we found that u are still alive body!
وای حمید رضا اول که مطلب رو خوندم و به آخرش نرسیده بودم و فکر می کردم که تو این مطلب رو نوشتی شدید نگران حال و احوالت شده بودم!!
خب حالا که فهمیدم علی لطفی نوشته خیالم راحت شد!
گفتي باجو، روبرتو باجو،ستاره اي كه پوسترهايش از در و ديوار اتاقم بالا مي رفت. حالا هم بايد دلپيرو، فيگو و زيدان را به خاطر سپرد. تا چهار سال بعد آنها هم برايمان تبديل به اسطوره شده باشند.
علی جان، دمت گرم! واقعا مطلب خوبی نوشته بودی. با همه جاش موافقم!! ولی هرچی هم بشه، هنوز داغ جام 94 رو دلمه و این قهرمانی هم چیزی رو برام عوض نکرد. هیچوقت یادم نمی ره که بعد از فینال 94 یه ماهواره عربی بازی رو دوباره از اول نشون داد و من دوباره بازی رو دیدم و باز گریه کردم. و بعد یه کانال ایران بعدش بازی رو برای بار سوم نشون داد و من باز هم نگاه کردم. باجو سر پنالتی ای که از دست داد دیگه هیچوقت باجو نشد ولی برای من همیشه باجو می مونه. بازی ایتالیا همیشه یه ماراتن نفس گیره که آخرهای بازی تراژدی می شه، بعد گاهی آخر قصه تغییر می کنه و تراژی تموم می شه، گاهی هم نمی شه. بازی ایتالیا از جنس همون تئاترهایی یه که ارسطو ازش حرف می زد.
انگار ایتالیایی ها همشون به نژادپرستی اعتقاد دارند! "تیم منتخب افریقا"؟
در ضمن با چه جور خط کشی اندازه گیری می کنند که می فهمند یک تیم تیم تر بوده؟! چقدر تیم تر بوده؟! انقدر یا انقدر؟!
فوق العاده بود
مرسی علی لطفی عزیز
Viva Italia
اتفاقا در بازي فينال ايتاليا تيم نبود ... فرانسه يه سرو گردن بالاتر بود و شانس آوردند كه ضربه سر زيدان به تير دروازه خورد ... اون توهين نژادي دفاع ايتاليا ملغب به اوباش يا نردبان خشن هم كه ديگه آخرش بود ... هيچ چيزي از شايستگي فرانسه و زيدان بزرگ كم نشد ... فقط مي مونه ديدن عكس العمل شما وقتي كه توهين نژادي آقاي دفاع قهرمان ! اثبات بشه ... هر چند با اظهار نظر هاي كساني مثل بكن باير تقريبا اثبات شده ست ...
مطلبتو خوندم مثله همیشه احساسی و خواندنی ولی یه جا هائی علی لطفی را نشناختم به نظرم تحقیر زیاد فرانسه قلم تو نیس فشار وارده در برابر اراجیف یکی از دوستانه
در عین حال تبریک مجدد بعضی حرفاتو قبول ندارم به نظر من تیم ما (المان)تیم تر بود به مراتب جوانتر جنگنده تر بود چند سرمایه خود را قبل جام از دست داد کاپیتانش را در حین جام به هر حال اقای گل داشت و پدیده برتر و...در عین حال به کسی وابسته نبود بر عکس ایتالیا وابسته به پیرلو
در اخرم من فینالو ندیدم ولی همه میگن فرانسه تیمتر بوده و حتی 10 نفره هم ایتالیا مدافع بوده به هر حال اینا اختلاف نظره مهم اینه که شما بردین به لطف همونی که با همه فرق داره موفق باشی دوست عزیزم مثله همیشه
تیتر رو خیلی خوب اومدی. مرسی علی
Forza Azzuri!ایتالیا بالاخره به حقش رسید. فقط این دوستمون که راجع به آلمان تلاوت فرمودن حکم قضیه بیلم کو! در موردشون صادق هست! یا قضیه دو تا زندانی سیاسی که یکی هم پرید وسط گفت ما 3 تارو کجا می برین!
من هيچ مشکلي با تيم ايتاليا و هوادارانش ندارم ، اما دردناکتر از اين نوشته با رگه هاي تند نژادپرستانه و گاه فاشيستي ، تاييد خواننده هاي ايراني مطلب آزار دهنده است .
به راستي براي ايرانيها چه اتفاقي افتاده ؟
من که سوادم قد نمی ده به اینایی که فرمودن ! ولی خب آرژانتین و ایتالیا دیگه :)
فقط ایتالیا باید آلمان رو حذف می کرد تا داغ آرژانتین جان بهت شه !
---
پست جدیده هم ،در مورد اون خط های آخرش خب موافقم باهات تا حدی .
منم تبریک می گم یه عالمه و اين که تيمش تيم ملی بود و نه تيم منتخب آفریقا رو هستم و شدیدا با اين جمله حال کردم .
قهرماني ايتاليا رو به همه تبرك
مي گویم .واقعا حقشون بود.
bebakhshid man ba fonte farsi neminevisam.
inja tuye (US) kheili ha tarafdare Italia budand in romishe did har chand italiaei ha vejheye kheili khubi nadarand, amma vaghena timeshun khub bazi kard, dar morede bazie final har 2 taraf dorost migand chon man bazi ro morur kardam va be in natayej residam
1- Zidane farde mehvarie france bud az 3 bazie ghabl ta final.
2- Italia vaghean yek team bud, salha bud keh yek team baram mani nadasht. amma inja un ro didam. naghshe mehvarie Prilo dorosteh amma dar moghayese ba naghshe zidan hich bud, yani ageh italia Pirlo ro az dast midad jaygozini barash dasht eh ta hadi bepushuneh amma Zidan chenin mohrei nist.
4- un dusti keh oftand Germany behtar bazi kard behtare berand bazi ro dobareh va bedune ehsasati shodan negah konand, baz kardan tuye Dotmund ba un hame tamashachie almani aslan kare sadehi nist, fekr konam ageh bazi tuye Turin bud italiai ha kamtar sar seda mikardan keh almani ha unja kardand.
5- kholasye final: Italia ta gole dovomesh ( keh man nafahmidam cher aghabul nashod) bazi ro dar dast dasht yani daghighey 62, amma bad az un in france bud keh miane ro dar dast gereft ta ekhraje zidan hodude 50 daghighe, amma jaleb in bud keh forsat haye chandani (be joz zarbe sare zidan) nadashtand keh fekr konam naghshe Cannavaro kheili mohem bud.
6- Ellate agab keshidane italiaei ha be nazaram 2 chize mohem bud, yeki khastegie bazie 120 daghighey alman, dovvom khastegie ruhi bad az eshtebahate mokarare davari
( be nazare shoma penaltie aval dorost bud, ABC chand bar neshun dad nafahmidam penalty dororst bud ya na!)
be har surat ghahremani ro ba tarafdarane itlalia makhsusan unaei keh 24 sal sabr kardand tabrik migam.
ye nokteh ro ham baraye tarafdarane farance, jame Euro 2000 bazie final italia-france, italia 90 daghighe bar bazi mosalat bud va hamin jenabe Alex 2 forsat tak be tak ro az dast dad,
amma france dar nahayt bord,
hala be nazaretun haghesh bud?
piruz bashid
mahmoud az America
نامزدهای اسکار ۲۰۱۰
گاردین
سلینجر درگذشت
دیگر کسی مزاحم آقای نویسنده نمیشود.
چند نکته دربارهی روزمرگی
حمید امجد
بهمن جلالی درگذشت
مرگهای ۸۸ تمامی ندارد؟ | عکس آنلاین
زندگی را در تابه سُرخ کنید
دربارهی «جولی و جولیا» | محسن آزرم
آشپزخانهی راز
پویان و سیما به آشپزخانه میروند
در رثای دیوید لوین که به سایه رفت
نیویورک تایمز