امروز سرانجام شماره‌ی صفر روزنامه‌ای که تمام اين يک ماه مشغولش بوديم درآمد و خوشحالم که بهتر از چيزی‌ست که يک ماه پيش، انتظار داشتم. حرف‌های کلی درباره‌ی سبک و سياق «امتياز» را خسرو هم در اينجا و هم در تيتر يک اين شماره نوشته، که البته چندان هم به...متن کامل

«تقاطع» را دوست ندارم؛ به اين دليل ساده که کارگردان و تدوين‌گرش اصلا شناخت و آگاهی کاملی نسبت به نوع روايت فيلم‌شان نداشته‌اند و مثل ملودرام‌های دهه 60 با آن برخورد کرده‌اند. فيلم‌نامه‌ش هم يک ايراد بزرگ دارد و آن هم اين‌ست که می‌خواهد "پيام اخلاقی" بدهد و خب، هيچ‌چيز...متن کامل

بالاخره امروز سايت مهدی کرم‌پور به جايی رسيد که بنشينم و با خيال راحت معرفی‌اش کنم. از نتيجه تقريبا راضی‌ام و بسيار خوشحالم که حال و هوای سايت اصلا شباهتی با ديگر سايت‌های شخصی اهالی سينما ـ مخصوصا در ايران ـ ندارد و بيشتر مانند يک مجله‌ی شخصی‌ست تا يک...متن کامل

«ماه در آب» يکی از بهترين نمايش‌هايی‌‌ست که در اين يک‌ساله ديده‌م و آن‌قدر شيفته‌ش شده‌م که ترجيح می‌دهم در همين ابتدای مطلب ديدنش را به‌تان توصيه کنم. نمايش، آدم‌ها را به دو گروه تقسيم می‌کند؛ آنهايی که برای رسيدن به رويای‌شان زندگی می‌کنند و آنهايی که رويای‌شان توسط گروه...متن کامل

توضيح: عمران صلاحی جزو معدود آدم‌هايی بود که همواره به اینکه نام‌ام در کنار نامش در شناسنامه‌ی يک نشريه می‌خورد، افتخار می‌کردم و ـ بی‌تعارف ـ پز می‌دادم. اما از بخت بد، به‌جز برخوردهای گرم و صميمی‌ش، هيچ خاطره‌ی پررنگ ديگری از او ندارم. به‌همين خاطر از مهناز عادلی عزيز...متن کامل

بزرگ‌ترين مشکل «کافه ستاره» به‌نظرم به کارگردان و نويسنده‌ش برمی‌گردد که اصلا برای ساختن فیلم‌های متفاوت و مدرن مناسب نيستند. چنين داستان‌هايی که روايت دايره‌واری دارند، نياز به يک‌جور نگاه مستقل در ساخت دارند تا به هدف‌شان برسند. اين نگاه مستقل هم چيزی نيست که بشود به ‌زور وارد فيلم...متن کامل